مدرسه علمیه الزهرا س گنبد کاووس

دخترم !
میدان انتخاب ها میدان شخصیت شناسی انسانهاست ، برسر دوراهی انسان گوهر درونی خود را به نمایش می گذارد و مقدار عظمت خود را وزن می کند.
تمام انسانها بویژه جوانان و مخصوصا دختران در این میدان محک می خورند و مهر عیار طلای وجود خود را دریافت می نمایند .
مگر می شود خدای متعال بدون اینکه کسی را در میدانهای زندگی محک بزند به حساب بکشاند ؟
اصلا تمام حساب و کتاب روز قیامت ، با همه دقتی که دارد محصول بیانها ، آزمایشها و محک هاست .
تا انسان آزمایش نشود و حقیقت را چون روز روشن نبیند هرگز شخصیتش آشکار نخواهد شد و مسئولیتی در برابر ندیده ها و نشنیده ها نخواهد داشت .
تودخترم! در لحظه لحظه زندگی در میدان انتخابهایی ، حضورت پررنگ است ، کمتر حادثه ای است که تو نقش آفرین آن نباشی !
پس مواظب باش ، تو باید بهترین نقش اول زن باشی و سیمرغ بلورین عظمت را از آن خود کنی.

زینب کبری سلام الله که درود خدا بر او باد به ما آموخت تا در سه میدان حادثه بیافرینیم و با استقامت خود ،شخصیت خود را نمایان کنیم :
میدان بلاها؛
میدان لذتها؛
میدان وسوسه ها؛
پس ما نیز در همین میدانها ، میدانهای انتخاب را می گویم ، در همین میدانهای محک می خوریم و شخصیت خود را بروز می دهیم .
دختری که زینبی شد ، بر اثر رنجها ، لذتها و وسوسه ها خود را نمی بازد . از میدان درنمی رود ، میدان خالی نمی گذارد ، او با ماندنش آتش رنجها و بلاها را با صبر خود خاموش می کند .
با حضور و استقامت خود ، در برابر رنج ها استقامت و پایداری می ورزد و در برابر هیچ وسوسه ای زمینگیر نمی شود.
رنجها ، لذتها و وسوسه ها دام شکار دختران و قفس اسارت آنان است. دختری که رنجها را به جان و دل نخرد و برای چشیدن لذتها به هرزه گی و بی بندوباری تن نهد و با فریب وسوسه های دوستان عنکبوتی و شیطان صفت اسیر شود ، کدام مدال افتخار که خاطر خواه همگان است را کسب خواهند کرد ؟

راستی رنج دختران در چیست ؟
محرومیت از محبت ها ، یا بر باد رفتن آرزوها؟
و شاید از دست دادن عزیزان ؟
هرچه باشد دختری که الگویی به مثل بانوی همیشه ، زینب کبری سلام الله دارد استقامت را پیشه می کند.
مطمئن است سستی جز شکست به همراه ندارد ، می داند صبر و ظفر هر دو رفیق راهند و دو بال پرواز در آسمان سعادت .
آری ! زینب سلام الله علیها به ما آموخت تا لذتها را تنها در داده های خدایی نبینیم که گاه غمها و رنجها ، خود نشانه ای از محبت الهی است ، و زینب چه خوب این حقیقت را شرح داد و در لحظه لحظه زندگی محبت خدا را تفسیر نمود.

منبع : ظهیری علی اصغر ، دختری از جنس بلور ، نشر شوذب ، بهار1393

امام حسین (ع) به خواهرش حضرت زینب (س) وصیت کرده بود که بعد از شهادت او مراقب زنان و کودکان باشد و خدا می داند که انجام این وصیت چه امر دشواری بوده است ، به خصوص بعد از آن هجوم وحشیانه به خیمه های امام حسین (ع) و آتش زدن آن که موجب پراکنده شدن زنان و کودکان در صحرا شد.

هنگام هجوم دشمن به خیمه ها زنان به حضرت زینب (س) پناه می بردند و خود را در پشت آن حضرت پنهان می کردند کودکان نیز از او یاری می طلبیدند و از ترس ضرب تازیانه ها و عصاها در پشت او مخفی می شدند و حضرت زینب (س) از آنان محافظت می کند و بدن خود را در مقابل ضربه هایی که بر زنان و کودکان زده می شد قرار می داد به گونه ای که پس از مدت کوتاهی براثر ضربه های پی در پی که بر بدن مطهرش خورده بود پشتش سیاه و کبود شد.
بعد از هجوم و آتش زدن خیمه ها توسط دشمن ، حضرت زینب (س) شروع به جستجوی اطفال و زنان نمود و هریک از آنان را به نام صدا می زد و یکی یکی آنها را پیدا می کرد و به همراه زنان و کودکان به دنبال کسانی که پیدا نکرده بود می گشت .
در برخی کتابها می خوانیم :
هنگامی که حضرت زینب (س) شروع به جمع آوری زنان و کودکان نمود ، دو کودک از آنان را نیافت و برای یدا کردن آنها به این طرف و آن طرف می رفت تا اینکه آن دو را درحالی که در آغوش هم به خواب رفته بودند پیدا نمود ، وقتی آنها را حرکت داد متوجه شد براثر ترس و گرسنگی از دنیا رفته اند.

منبع : مرحوم آیت الله سیدمحمد کاظم قزوینی ، زینب کبری (س) من المهد الی الحد ، ترجمه : محمداسکندری ، تهران ، نشر شمیم یاس ، 1388، ص171.

بانو می دانی که چقدر برایم مقدسی
قافله سالار کاروان اربعین حسین
قلبم که می تپد به یاد تپیدن دلت
آن لحظه که در حضیض گودال ، عشق را در مصاف می دیدی
دستم که می لرزد به یاد تو
آن لحظه که نیزه شکسته ها را در میان کشته های عشق کنار می زدی
چشم که می گرید به یاد تو
آن لحظه که بر غم از دست دادن سه ساله عشق می گریستی
آه که می کشم به یاد تو
آن دم که در مدینه الرسول آه از دل برمی آوردی
فریاد که می زنم به یاد تو
آن دم که در دربار پرننگ و نشان یزیدیان فریاد ما رایت الا جمیلا برمی آوردی
لایقم زینب که همنوایت شوم در محشر کبری؟!
آن دم که می گیری مدال افتخار صبوری زینب
با تو ای بانو چه بگویم که جز علی نتوانست دختری دردانه ی فرزانه ی مجاهد بپرورد
هیچ دامانی مانند دامان مادرت نمی توانست زینبی چنین بزرگ بیافریند
سلام بر تو بانو که قامت خمیده ات به بلندای عرش هم رسید
و هرکه با تو هم قافله شد به قافله کاروان حسین پیوست
و برای همیشه و همه ی تاریخ زنده شد
ای الگوی بزرگ برادران شجاع شهیدم ، زینب

دلنوشته : آ. ملکان (استاد حوزه علمیه الزهرا (س) گنبدکاووس)

وارث اندوه فاطمه علیهاالسلام
نزهت بادی
امشب دوباره چه شده است که سایه خسته شانه‌هایت که بی‌صدا می‌لرزد، بر قبور قبرستان بقیع افتاده است! چه گریه غریبانه‌ای!
پس از آن شب اندوهناک، که مادرت را به آغوش خاک‌های من سپردند، همه غربت عالم در بقیع جمع شد و من کم کم عادت کردم به گریه‌های بی‌صدای بچه‌های فاطمه علیهاالسلام که جز در دل شب نمی‌توانستند در وقت دیگر به زیارت قبر بی‌نام و نشان مادر بیایند.
هنوز جای پای بی‌تابی‌های کودکانه حسین علیه‌السلام و چادر بلند خواهر کوچکت، که بر خاک‌ها کشیده می‌شد، بر صفحه دل من باقی مانده است!
از اندوه قَلَندر همیشه بیدار شب‌های دلتنگ شهر هم که دیگر نمی‌توان سخنی گفت، که با بقیع الفتی دیرینه داشت!
اما آمدن تو به بقیع، خود مرثیه‌ای دیگر بود که سوگوارِ خویش را می‌طلبید!

ادامه »