«بسم الله الرحمن الرحیم»
اسلام همه اش سیاست است
خدا حضرت امام را رحمت کند که می فرمودند اسلام همه اش سیاست است و در جمله ی دیگری فرمودند اسلام سیاستش بیشتر از معنویاتش است.
امام اعتقاد راسخی به این معنا داشتند و از امام باید یک همچنین کلامی را شنید که یک اسلام شناس کامل و جامع بوده است. یکی از دلایل صحت فرمایش حضرت امام همین عید غدیر بود که شما می بینید در روایات می فرمایند عید غدیر عظمتش از دیگر اعیاد بالاتر است، تصریح می فرمایند از عید فطر و عید قربان عظمت این عید بالاتر است و عیدالله اکبر نامیده اند عید غدیر را و این عید غدیر یک عید کاملا سیاسی است، یعنی ما یک جشن سیاسی بزرگ می گیریم، برای اینکه سرپرست امت اسلامی کسی شد مانند علی بن ابی طالب (علیه السلام)، خب خیلی برای عید غدیر باید ارزش قائل شد.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند اگر مردم به حقیقت عید غدیر معرفت داشتند، هزاران ملائکه با آن ها مصافحه می کردند و برکاتی که در این روز شریف است برای آن ها نازل می کردند.ماها خیلی از اوقات می بینیم، نه اینکه نمی توانیم شادی ها را به مثل عزاداری ها به خوبی برگزار کنیم بلکه از شادی ها نمی توانیم آنقدر نور بگیریم که از مراسمی که مربوط است به عزاداری ها، خب این یک نقص ما است، یک نقص فرهنگی است باید برطرف بکنیم. ما فکر می کنیم هر موقع حس گریه به ما دست داد برای مثال ذکر مصیبت، فقط آن موقع است که نور می گیریم، نه شما حس شادی وقتی پیدا می کنید برای یک عید، همان موقع هم سرشار از سرور و شادی هستید، نورانی می شوید و عید گرفتن انسان را نورانی می کند، جشن گرفتن انسان را نورانی می کند، این یک چیزی است که باید در فرهنگ ما جا بیفتد.
ما قدر عید غدیر را نمی دانیم والا جشن های عید غدیر ما گوش فلک را کر می کرد، همه خبردار می شدند که ما غدیر را جشن گرفتیم. جشن های عید غدیر نباید به یک روز محدود بشود. امیرالمومنین علی (علیه السلام) وقتی مردم می خواستند با ایشان بیعت کنند در غدیر خم، گفتند آقا یا رسول الله مردم تعدادشان زیاد است، همین چند تا شعار بدهند، مثلا الله اکبری بگویند از دور دستی تکان بدهند کافی است حالا قبول کردند همه، البته این ها تعابیر بنده بود، رسول خدا فرمودند عیبی ندارد مردم جمعیتشان زیاد است، می نشینیم تک تک بیعت کنند و به همه وقت برسد؛ حتی خانم ها بیعت کنند، دست در ظرف آبی بگذارند که امیرالمومنین علی (علیه السلام) دست در ظرف آب گذاشتند. آقا چه اصراری است که همه با علی بن ابی طالب (علیه السلام) دست بدهند! واقعا عجیب است عید غدیر. ما توانایی اش را نداریم، توانایی جشن گرفتن برای عید غدیر را نداریم؛ انشاءالله معرفتش را داشته باشیم، ولی توانایی مراسم گرفتنش را نداریم.
اطعام روزه دار در شامگاه عید غدیر
فرمود هر کسی یک افطار به مومن بدهد در شام گاه عید غدیر، هر یک طعامی که به یک مومن بدهد، گویی به صد هزار پیامبر طعام داده است، بعد امام رضا(علیه السلام) می فرمایند شما ببینید اگر کسی به یک جمعیتی غذا بدهد چه خواهد شد؛ ما روایتی نداریم اینطور که برای اطعام مومنین، برای غذا دادن انقدر ثواب ذکر شده باشد، مطمئن هستم شما حتما فردا شب حداقل یکی دو نفر را غذا خواهید داد که انشاءالله آمادگی پیدا کنید که سال های بعد بتوانید جمعیت بیشتری را غذا بدهید.
ظهر عاشورا معمولا کسی در خانه اش غذا نمی خورد، می گوید برویم بگردیم آدم حسابی زیاد است که برای امام حسین(علیه السلام) غذا دارد می دهد. شام عید غدیر هم نباید کسی در خانه اش غذا بخورد، باید بگویند که حتما یک جاهایی است که غذا می دهند، می رویم غذا می گیریم. درست است پیامبر گرامی اسلام فرمودند هر کسی خبر غدیر را شنید باید به دیگران خبر بدهد ولی چه ضرورتی دارد که حالا همه را خبردار کنیم، بگذار امیرالمومنین (علیه السلام) غریب بماند، چه اشکالی دارد! ماهم جزء آن کسانی که امیرالمومنین را غریب نگه داشتند، مگر آن ها مردند! نه نمردند! زندگیشان را کردند! مگر طوری شد! این آقای ما تحملش برای غربت خیلی بالا است، من اگر بخواهم تحمل امیرالمومنین علی (علیه السلام) برای غربت را تعریف بکنم برای شما دیگر باید فقط روضه بخوانیم؛ حالا پیش ماهم غریب باشد چه اشکالی دارد!
یقینا یک مومن اگر بخواهد افطاری بدهد، غذا بدهد، یک بار در سال بخواهد این کار را بکند، ترجیح دارد آن یک بار حتما غدیر باشد، حالا اگر خواست دو بار این کار را بکند، مثلا عاشورا را هم اضافه کند، خواست سه بار این کار را کند، بیست و هشتم صفر این کار را بکند. حداقلش این است که آدم یک سوپی درست می کند، یک آش نذری درست می کند و به در و همسایه می دهد، قدیم ها این ها خیلی رسم بود، خرج زیادی هم ندارد، ولی نور و برکت زیادی دارد؛
یا امیرالمومنین (علیه السلام) من به سفارش امام رضا(علیه السلام) برای جشن گرفتن عید غدیر عمل کردم.
می فرماید که بهترین غذا را به خانواده ات بده روز عید غدیر؛ الان بهترین غذا چیست؟ نمی دانم، هر غذایی که هست باید روز عید غدیر به خانواده ات بدهی، بچه هایت باید این را بفهمند، شما به بچه های خودت رحم نمی کنی، آشنایش نمی کنی با عید غدیر، دستش را نمی گذاری در دست علی بن ابی طالب (علیه السلام)، آدم به بچه خودش رحم نکند به چه کسی رحم می کند!
می فرماید لباس نو بپوشید در عید غدیر، به تن فرزندانتان لباس نو بکنید و همچنین می فرماید که عطر بزنید، غسل کنید روز عید غدیر؛ روزه اش چقدر ثواب دارد، می فرماید که به هم تحیّت بگویید، رسیدید به هم « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوِلاَيَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِين» بگویید، خلاصه اش هم کردی قبول است، “مبارک باشد”، ممنون هستیم، شکر خدا که ما را ولایت مدار علی بن ابی طالب (علیه السلام) قرار داد، همین فارسی اش را شما بگو. چطور به هم می رسیم سلام می دهیم، روز عید هم ادبش این است که به هم می رسیم تبریک بگوییم. به هم برسیم سلام ندهیم بی ادبی است؟! بله، خب روز عید هم به هم برسیم تبریک نگوییم بی ادبی می شود دیگه!
یعنی چه تبریک می گوییم؟ یعنی این روز عید برای شما پر برکت باشد، برکات از آسمان دارد نازل می شود، بر سر و روی شما بیشتر نازل بشود، مبارکتان باشد.
عید غدیر، عید با عظمتی است و یک عید سیاسی هم است، خیلی عجیب است، اعظم اعیاد ما، بزرگترین عید ما سیاسی است و حالا ببینید سیاست را خداوند متعال در چه حد و اندازه ای به ما معرفی کرده است. آبروی سیاست است، آبروی قدرت است عید غدیر که در عید غدیر کسی می آید سرپرستی جامعه ی اسلامی را به عهده می گیرد به نام علی بن ابی طالب (علیه السلام)، امیرالمومنین، یعسوب الدین، حیدر کرار، داماد نازنین پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) که مولود خانه کعبه است، از آغاز زندگی او معجزه است، در خانه ی کعبه به دنیا آمده است، از اول این شخصیت برای امور مهم و بزرگ نگه داشته شده و مقدّر بوده که کار بزرگ انجام بده، اصلا امیرالمومنین علی (علیه السلام) آمدند و امارت مومنین را پذیرفتند به امر خدا، این افتخاری شد برای جامعه ی مومنین، برای امر امامت و امارت، اندازه را برد بالا، سطح توقع ما از سیاسیون رفت بالا، شما باید پیرو امیرالمومنین(علیه السلام) باشید، دیگر هر کسی نمی تواند بیاید در عرصه ی سیاست، اصل سیاست برای امیرالمومنین علی (علیه السلام) است، این را به همه ی استاندارها بگویید، به همه ی فرماندارها بگویید، به همه ی مدیران جامعه بگویید، به همه ی نمایندگان مجلس بگویید، به همه ی وزرا بگویید، بگذارید تنشان بلرزد، بیشتر به خودشان بیایند.
خداوند اندازه های سیاست را مشخص کرد در عید غدیر، اندازه های سیاست این است که سرپرستی جامعه ی دینی را کسی مثل امیرالمومنین (علیه السلام) یا در این جهت. البته امیرالمومنین علی (علیه السلام) در کلام شریفی دارند که رهبری جامعه تان را کمکش کنید، حمایتش کنید، حتی دفاع می کنند امیرالمومنین علی (علیه السلام) می فرمایند رهبری جامعه ی شما ممکن است معصوم نباشد، زلفش گرفته شود و همینطور هدایت بشود مثل فرشته ی الهی، ولی قدرت جامعه ی خودتان را می خواهید، استحکام جامعه ی خودتان را می خواهید باید با اتحاد خودتان در پیروی از او، جامعه ی خودتان را اساسا در امنیت و سلامت قرار دهید بعد انشاءالله مشکلاتش را شروع کنید بر طرف کردن. نمی خواهم بگویم همه ی سیاستمداران باید مانند علی بن ای طالب (علیه السلام) باشند ولی اندازه ها مشخص شده است، قله مشخص شده است، توجه به قله است که در دامنه خیلی از مشکلات را برطرف می کند.
من برای مغرب زمین، آدم هایی که آنجا هستند دلم می سوزد، آن ها قله ندارند، قله هایشان چه کسانی هستند؟! قله های سیاست در غرب چه کسانی هستند!! ولی ما قله ی سیاستمان علی بن ابی طالب (علیه السلام) است و فردا را برای این جشن می گیریم، غدیر را برای این جشن می گیریم، عجب ما امت سیاسی هستیم، عجب حضرت امام فرمایش دقیقی داشتند که اسلام همه اش سیاست است. بزرگترین عید ما یک عید سیاسی است؛ همه ی مردم بیعت کنند با امام جامعه ی مسلمین.
تو کز محنت دیگران بی غمی/ نشاید که نامت نهند آدمی
من نمی دانم خداوند متعال باید چه کار بکنند که ما سیاست بیاید در خونمان! چون می دانید اصلا سیاسی شدن یک فضیلت است، سیاسی شدن یعنی از دایره ی تنگه خودخواهی بیرون آمدن؛ سیاسی شدن یعنی آدم شدن، تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی، سیاسی شدن یعنی محنت دیگران را خوردن، غصه ی دیگران را خوردن، البته در غرب سیاسی شدن زیاد معنایش این نیست، سیاسی شدن در غرب معنایش این است، تو به اندازه ی حق خودت برو مثل یک گرگی از این قربانی گاز بزن و بردار و بخور، به همین دلیل کشورهای… ؛ چون غدیر است بگذارید من اینطور صحبت کنم امیرالمومنین علی (علیه السلام) از ما راضی بشوند، چون آقا خیلی حساس بودند نسبت به مظلوم، مثلا کشوری مثل فرانسه، کشوری مثل انگلستان، کشوری بی آبرو مثل آمریکا می آید کمک می کند به تروریست های خون آشام، خون می خورند، جگر سرباز مظلوم بی گناه را که از کشور خودش دارد دفاع می کند در می آورد به دندان می کشد، ببین به این ها پول می دهند، به این ها اسلحه می دهند، بعد مردم انگلستان و مردم فرانسه و مردم آمریکا همینطوری دارند زندگی می کنند، این زندگی را ما اسمش را می گذاریم زندگی گوسفندوار، یا آن مردم اسیر هستند که انشاءالله نجاتشان بدهیم یا راضی هستند، آن هایی که راضی هستند سیاسی نیستند، آن زندگی، زندگی بدی است، آن زندگی است که به مردم تحمیل شده است و باور کنید اکثر آنها ناراضی هستند، جرات نمی کنند، خفقان دموکراسی از خفقان دیکتاتوری بدتر است. به آن آمریکایی می گویم ایمیل بدهیم با هم تماس داشته باشیم، می گوید نه نه من به ایران نمی توانم ایمیل بزنم، پدرم را در می آورند. خفقان آمریکا در فرانسه هم حاکم است، تلفن های فرانسوی ها را هم آمریکایی ها شنود و کنترل می کنند، جرات نمی کند، می گیرند، می زنند!
در حج صحبت می کردیم، می گفت من را می برند گوانتانامو، من نمی توانم! اکثر آن ها ناراضی هستند ولی جرات ندارند صدا بکنند، راه حلی نمی دانند. راه حلی بدانند تمام آن ها قیام خواهند کرد، مطمئن باشید. ما در عید غدیر، عید سیاسی باید سیاسی حرف بزنیم.
سیاسی نبودن یعنی خودخواه و خود پرست بودن
سیاسی نبودن یعنی خودخواه و خود پرست بودن به فکر شکم خود بودن و این زشت است برای یک انسان. کسی را حقش را بهش بدهید نباید ساکت بشود، بگوید خب حق من را دادی، حق بقیه چی؟! گرسنه ها چه کار می کنند! به شهری حقش را دادی بگوید خب روستایی ها چی؟! به این روستا حق را دادی بگوید آن روستا چی؟!! این یعنی آدم سیاسی. سیاسی نباشی می گویی حالا ما چه کار داریم به بقیه! و این عین رذالت است. در ادبیات فارسی این را ما خارج از آدمیت می دانیم ” تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی“، سیاست یعنی همین؛ سیاست نه یعنی اینکه یک گوشت قربانی آنجا افتاده، بعد مثل گرگ ها برویم به اندازه شکم خودمان بکنیم و ببریم، غربی ها به مردم خودشان می گویند سیاست یعنی این، لذا به مردم خودشان یاد ندادند که شما برای مظلومین عالم گریه کنید، فریاد بزنید، مظلومین عالم دارند کشته می شوند با اسلحه های شما که دارید عوارض می دهید، تروریست ها می گویند حالا منچه! روزانه حدود هفتاد نفر در عراق دارند کشته می شوند با کارهای تروریست ها که تمام عالم می دانند مورد حمایت آمریکای جنایت کار و رذل است و دولت مردان پست و بی شرف آمریکا است، همه ی عالم می دانند؛ اگر کسی آن ها را نفرین نکند در دام خودخواهی اسیر شده است! بگوید به منچه که آن ها آدم می کشند؛ این یعنی سیاسی نیست. این آخرین سخنان امیرالمومنین (علیه السلام) است که امیر مومنان شد که این حرف ها را بزند، کشتند امیرالمومنین (علیه السلام) را بخاطر اینکه این حرف ها را می زد؛ به حسن و حسینش (علیهما السلام) وصیّت کرد و این جملات را گفت و جان داد «كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً» برای ظالم دشمن باشید و کمک مظلوم باشید، این عصاره ی حیات سیاسی امیرالمومنین علی (علیه السلام) است.
بزرگترین جشن ما، بزرگترین عید ما عید سیاسی است. چطور باید خدا با جشن، با عزاداری، با چه باید سیاست را در خون ما وارد کند! عاشورا، یک واقعه ی سیاسی است، آقا برای حکومت رفتند، حکومت جور حضرت را به شهادت رساندند، نخواستند آقا بیعت کنند با حکومت جور و به شهادت رسیدند. عاشورا سیاسی، چطور شما را سیاسی کنند، عید بزرگ ما (غدیر) سیاسی، دیگر چطور ما را سیاسی کنند! وقتی همه سیاسی بودند، همه خیلی سیاسی باشند، سیاست پاک می شود، پاک تر می شود، همه حساس هستند، همه سر و گوششان می جنبد.
قدرتمندان عالم از غیر سیاسی بودن مردم همیشه سوء استفاده کردند، فرعون ها درست شده، از غیر سیاسی بودن آدم ها سوء استفاده کردند. پنج میلیون نفر صهیونیسم بر عالم حکومت می کنند؛ چون می گوید من کاری ندارم، تو یک ویلا به من بده، یک ماشین به من بده، یک خرج تفریح به من بده، من دانشمند هم باشم علمم را در اختیارت قرار می دهم، حالا تو از این علم چطور استفاده می کنی من چه کار دارم! من چه کار دارم یعنی من سیاسی نیستم! یعنی من می خواهم یک زندگی حیوانی داشته باشم.
شاید بعضی از شما دسترسی به این ماهواره ها داشته باشید، در این ماهواره ها داستان هایی پخش می کنند، حرف هایی می زنند، اخباری پخش می کنند، سریال هایی پخش می کنند، که شما سیاسی نباشید، هرچه می خواهی باش! حاضر است برنامه ی مذهبی هم برای تو پخش کند! برنامه ی امام حسین(علیه السلام) هم برای تو پخش می کند، از کنار حرم امام حسین (علیه السلام) هم ممکن است برنامه پخش کند، فقط تو سیاسی نباش! برو دنبال شهوت، سیاسی نباش، برو دنبال غذا درست کردن، سیاسی نباش، برو دنبال هر چیزی، فقط سیاسی نباش؛ من خلاصه ی تمام شبکه های تلویزیونی غربی را که دارند هجمه می کنند به جامعه ی ما، خلاصه اش را به شما گفتم، می گوید تو فقط سیاسی نباش، اصلا می خواهی طرفدار ماهم نباشی، نباش، فقط سیاسی نباش، درک سیاسی نداشته باش، حساس نباش از نظر سیاسی، برو نماز بخوان، اگر خواستی سیاسی باشی، درست سیاسی نباش، مثل گرگی که می رود به اندازه شکم خودش از مرداری می کند و می خورد، به اندازه ی این سیاسی باش، می گوید حساس ترین موضوع سیاسی در غرب که عامل تغییر انتخابات می شود، این است که کدام دولت مالیات را کم یا زیاد می کند، این می شود حساس ترین موضوع، خب این یعنی چه؟! یعنی یک مرداری آنجا است ما هم گرگ هستیم می رویم تکه خودمان را بر می داریم! نه سیاسی، یعنی اینکه خب حالا بقیه چی؟! سرنوشت بقیه چی؟! این هایی که روزانه کشته می شوند در عراق یا امیرالمومنین، تو امیر مومنان هستی، ما در مجلس تو نسبت به مومنان بی غیرتی نمی کنیم، رنج های آن ها را ذکر می کنیم، این هایی که کشته می شوند و شما شب ها در اخبار می بینید سی نفر کشته و هفتاد نفر مجروح، هفتاد نفر کشته و صد و خورده ای مجروح، این ها پدری، مادری، چیزی ندارند! بچه ای، خواهری، این ها عاطفه ندارند! این ها آرزو نداشتند! این ها علاقه به زندگی نداشتند! این ها خونشان هدر بود؟!! چرا یک کسی به داد ملت عراق نمی رسد! این آمریکایی ها چقدر شوم بودند! کشته های بعد از حضور آمریکا در عراق شده بیشتر از کشته های دوران صدام! چه کار دارند می کنند! این هایی که سیصد نفر سیصد نفر سر بریده می شوند جلوی چشم خانواده شان، شما تا به حال به این سادگی ها حاضر نمی شوید گوسفند جلوی خانواده ات سر به بری، در خیابان های لندن اگر بخواهی یک گوسفند سر ببری دستگیرت می کنند، می گویند ممنوع است، تو جریحه دار کردی احساسات عمومی را، بعد با کاردهایی که شما می دهید، با تفنگ هایی که شما می دهید آن جا دارند سیصد نفر سیصد نفر گور دسته جمعی درست می کنند، شما چقدر آدم های رذلی هستید سیاست مداران لندن، سیاستمداران آمریکا شما چقدر بی رحم هستید، شما چرا شرف و انسانیت ندارید! برای چه کسی این کارها را می کنید! نوکر چه کسی هستید! این یعنی سیاسی بودن، یعنی آدم بودن، تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی.
جشن غدیر، جشن بزرگ مومنین است، بزرگترین عید مومنین است و بزرگترین عید مومنین یعنی قدرت را به کسانی که علی وار زندگی می کنند بسپارید. جشن سیاسی، یعنی جشن تطهیر قدرت. پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) فرمودند هر کسی صدای ما را در غدیر شنید وظیفه اش است که به دیگران بگوید، ما باید همه ی عالم را خبر کنیم از غدیر. ایرانی ها دی ان ای شان با علی بن ابی طالب درست شده است. فرم دی ان ای ایرانی ها با عدالت علی است، با ظلم ستیزی علی بن ابی طالب است، این بچه را با مهر علی بن ابی طالب بزرگ کردند، زمین خورده است گفتند بگو یاعلی بلند شو، انگار این بچه های ما همه در غدیر به دنیا آمدند.
غدیر را باید جشن بگیریم، باید خبر کنیم همه ی عالم را، بفهمند ما ایرانی ها چه چیزیمان است که انقدر غوغا هستیم، انقدر عاشورایی هستیم، انقدر امام زمانی هستیم، بدانند چرا ما شلوغ کردیم در عالم خلاف جریان عادی روز شنا کردیم و نظم نکبت بار فرعونی عالم را به هم زدیم، ما تربیت شده ی جشن غدیر هستیم، غذای عاشورای امام حسین(علیه السلام) شیرینی روز غدیر به ما دادند، شربت غدیر به ما خراندند، ما دی اِن اِی مان تحت تاثیر امیرالمومنین (علیه السلام) است و چون دی ان ای ما تحت تاثیر امیرالمومنین (علیه السلام) است تا جهان را از شر ظالمان پاک نکنیم آرام نمی نشینیم و مطمئن باشید حتما این کار را خواهیم کرد، قطعا این کار را خواهیم کرد، دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد، همه ی ظالمان عالم بدانند به دست ما و به دست فرزندان ما به قتل خواهند رسید، این قطعی است؛ ما هیچ یک از خون خوار های عالم را عفو نخواهیم کرد، مگر اینکه زورمان نرسد و کم کم دارد زورمان می رسد. ظلم نکنند، برای صلح در عالم کسی جنایت نکند والا جنایت بکند ما جنایت کاران را نابود خواهیم کرد، ما فرزندان امیرالمومنین (علیه السلام) هستیم، او از کنار هیچ مظلومی نمی توانست بی تفاوت رد بشود، فرمود خلخال از پای دختر یهودی کندن مردی در این غصه بمیرد حقش است، این علی (علیه السلام) است و ما برای او جشن می گیریم، «ذکرُ علیٍّ عبادَهٌ» رضوان خدا بر روح بلند حضرت امام باد که فرمود اسلام همه اش سیاست است و سیاست یعنی قدرت را به دست جنایت کاران ندهید، سیاست یعنی قدرت را از جنایت کاران عالم بگیرید، سیاست یعنی مظلومان عالم را دفاع کنید.
خدایا ما را علوی زنده بدار و علوی بمیران.
و صل الله محمد و اله الاطهار
حجت الاسلام علیرضا پناهیانhttp://eheyat.com
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیرالمؤمنین و الائمه المعصومین علیهم السلام
با تبریک و تهنیت عید غدیر و این ایام الولایه به پیشگاه مقدس امام زمان عجل الله تعالی فرجه و تبریک و تهنیت به همه شیعیان پاک و باصفای امیرالمؤمنین علیه السلام به خصوص شما سروران عزیزم که در این جشن شرکت نمودید. الحمدلله که خداوند متعال بر ما منت گذارد و یاریمان نمود تا بتوانیم در کنار هم نَمی از یَم فضایل امیرالمؤمنین علیه السلام و جایگاه غدیر را با هم گفتگو کنیم.
در بحث امروز گذری داریم بر رسالت بیست و سه ساله پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم یادی از روز غدیر و اتفاقاتی که در حجه الوداع افتاد و اینکه اصلاً ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام یعنی چه؟ و ذکر راهکاری برای آنکه چگونه می توانیم با ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام زندگی کنیم؟
همگی می دانیم که دعوت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مدت بیست و سه سال طول کشید حضرت سیزده سال در مکه مردم را به دین اسلام دعوت نمودند ولی بر اثر فشارها و شکنجه های زیاد از طرف مخالفین به مدینه هجرت نمودند ایشان مدت ده سال هم در مدینه مردم را دعوت کردند.
در سال هشتم بعد از صلح حدیبیه به مکه تشریف بردند. عمره به جا آوردند و زود به مدینه بازگشتند. در سال نهم هجری هم پس از فتح مکه و انجام عمره به مدینه آمدند و در سال آخر عمرشان یعنی سال دهم هجری و ماه ذیقعده بود که اعلام فرمودند قصد حج دارند و حضرت بنا براین داشتند که اعمال حج تمتع را که تا آن زمان مجالی پیش نیامده بود به مردم بیاموزند. اعلام عمومی شد و جمعیتی حدود 90 هزار نفر 140 هزار نفر بر گرد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم جمع شدند تا حضرت اعمال حج را به طور عملی به آنها آموزش بدهند.
هدف مهم تر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از این سفر اعلام رسمی و عمومی و جهانی ولایت و وصایت امیرالمؤمنین علیه السلام بود. لذا حضرت برای این هدفشان زمینه سازی هایی نمودند. پیامبر در صحرای منی اولین خطابه ی خودشان را ایراد فرمودند. چرا که دستور الهی در عرفات نازل شد که علم و ودایع انبیاء علیهم السلام را به علی بن ابی طالب علیه السلام منتقل کنند و او را به عنوان خلیفه و جانشین خود معرفی کنند.
لذا پیامبر در این خطابه ابتدا خونهای به ناحق ریخته شده و اموال به ناحق گرفته شده در جاهلیت را رسماً مورد عفو و بخشش قرار دادند تا کینه توزی ها از میان برداشته شود و جو اجتماع برای تأمین امنیت آماده شود. پیامبر از همه آن ظلم ها و شکنجه هایی که به ایشان و مسلمانان شده بود گذشتند تا مردم بدانند که این اعلام وصایت و ولایت نظر شخصی در آن نیست یعنی مردم بدانند که همه شان برای رسول خدا یکسان هستند و حضرت از کسی کینه به دل ندارد.
این جا نکته ای را بگویم؛ ما هم اگر می خواهیم راه خدا را برویم و بندة خوبی برای خدا باشیم آن گونه زندگی کنیم که ولی خدا از ما راضی باشد. این حرکتی را می طلبد، دل پاک و خالی از کینه ای را می طلبد. بزرگواری می فرماید که با کشیدن مردم بر کولمان نمی توانیم به سوی خدا برویم. با بار سنگین نمی توان حرکت کرد. وجودی که پر از کینه و کدورت مردم است جایی برای ولایت خدا و ولی خدا ندارد.
پس بیایید امروز به خاطر وجود مقدس امیرالمؤمنین علیه السلام از هر کسی کینه و کدورتی داریم بگذریم و بار خود را سبک کنیم و دل خود را خالی کنیم از همة چیزهایی که نباید در دلمان جای بگیرد و اجازه بدهیم حُبّ امیرالمؤمنین علیه السلام در دلمان جای بگیرد. و ولایت ایشان ما را اداره کند.
بعد از اعلام عفو عمومی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم حدیث ثقلین را فرمودند:
« انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی …»
«من دو چیز گرانبها در میان شما باقی می گذارم که اگر به این دو متمسک شوید، هرگز گمراه نمی شوید. کتاب خدا و عترتم، یعنی اهل بیتم.»
بله قرآن و ائمه هر دو ثقل هستند و میزان بهره برداری و بهره بردن از آنها باید به مانند دو کفه ترازو که مقابل هم هستند باشند. به حمدلله به عنایت امام زمان علیه السلام ما هر زمان که بخواهیم، می توانیم از نور قرآن بهره ببریم کلام خدا نور دارد حتی کسانی که قادر به تلاوت قرآن نیستند سفارش شده که آن را باز کنند و به آن نگاه کنند. مجموعه معارف دینمان در قرآن است. و ما با تلاوت، قرائت و تدبر در آن می توانیم به این معارف دست پیدا کنیم اما در همة قرآن آمده است که «اقم الصلاه» ولی این که چگونه نماز بخوانیم، مثلاً دو رکعت نماز صبح چه صورتی دارد، در قرآن نیست. لذا قرآن بیان می خواهد. جامة عملی می خواهد و ائمه و عترت رسول خدا بیان قرآنند، تفسیر قرآنند، معنای قرآنند. اشتباه آنها که گفتند «حسبنا کتاب الله» همین است، چرا که عامل به قرآن، ائمه اطهار علیهم السلام هستند، قرآن ناطق، امام ناطق است و …
خطابه ی دوم حضرت در مسجد خیف منی بود. ایشان در این خطابه هم ضمن حدیث ثقلین زمینه سازی روز غدیر را فرمودند. وقتی که همه به مکه آمدند در مکه جبرئیل لقب امیرالمؤمنین علیه السلام را به عنوان اختصاص آن به علی ابن ابیطالب علیه السلام از جانب خداوند آورد.
اگر چه این لقب قبلاً نیز برای آن حضرت تعیین شده بود، پیامبر دستور دادند تا یک یک اصحابشان نزد علی علیه السلام بروند و بگویند «السلام علیک یا امیرالمؤمنین علیه السلام» و بدین وسیله در زمان حیات خود از آنان اقرار به امیر بودن علی علیه السلام گرفتند و به این اختصاص لقب، ائمه هم سفارش می کردند. اگر اصحاب برای احترام بیشتر مثلاً به امام صادق علیه السلام، امیرالمؤمنین می گفتند حضرت به شدت برخورد می کردند و می فرمودند که این لقب فقط و فقط مخصوص پدرمان علی بن ابیطالب علیه السلام است . اما در این لقب حضرت بر دستة خاصی که اسلامشان در حد زبان متوقف نشده، بلکه ایمان به قلبشان وارد شده امیرند و ما وقتی امیرمان امیرالمؤمنین می شود که ایمانمان قلبی باشد و وجودمان پذیرش امارت آن حضرت را داشته باشد.
پس، حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم اعلام عمومی فرمودند که همه در محلی به نام غدیر خم جمع شوند و این در حالی بود که مردم فکر می کردند به دلیل آخرین حج پیامبر حضرت دوست دارند که بیشتر کنار خانه خدا باشند و اینجا باز هم پیامبر اهمیت قضیه را به مردم می رساندند. در روز هجدهم ذیحجه دوباره آن جمعیت 90 الی 140 هزار نفری در کنار برکه ی غدیر جمع شدند. در گرمای عربستان درست سر ظهر، چرا که بعد از نماز جماعت ظهر پیامبر دستور دادند منبری برای ایشان آماده کنند. در این جا خطابه ای به مدت حدود چهار ساعت ایراد فرمودند. خطبه ای که پر از معارف الهی می باشد و حقیقتاً حق رسول الله و امیرالمؤمنین علیهما السلام بر ماست که لااقل یک بار هم که شده این خطبه را بخوانیم و از آن آگاهی یابیم. در اثناء خطبه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دو اقدام عملی بر فراز منبر انجام دادند:
اولاً: امیرالمؤمنین علیه السلام کنار پیامبر صلی الله علیه و آله ایستادند. سخنرانی که دو نفر بر منبر بودند، تمام فضایل و سفارش هایی که پیامبر می فرمود، اشاره به حضرت علی علیه السلام می نمودند که بعد از آن کسی نتواند بگوید که ما نفهمیدیم راجع به چه کسی سخن می گوید یا علی های دیگری پیدا شوند و سخنان پیامبر را ضایع کنند. لذا نتوانستند در شخص امیرالمؤمنین شک و شبهه ایجاد کنند بلکه در معنای کلام پیامبر شبهه کردند. پیامبر ابتدا فرمودند «باطن قرآن و تفسیر آن را برای شما بیان نمی کند، مگر این کسی که من دست او را می گیرم و او را بلند می کنم و بازویش را گرفته او را بالا می برم.»
بعد حضرت بازوی علی بن ابی طالب علیه السلام را گرفتند و حضرت را بالا بردند تا حدی که پاهای آن حضرت محاذی زانوهای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم قرار گرفت و فرمودند : «هر کس من مولی و صاحب اختیار اویم این علی ابن ابیطالب مولی و صاحب اختیار اوست»
ثانیاً: گرفتن بیعت شفاهی از مردم بود. حضرت فرمودند: چون جمعیت زیاد است و بیعت تک تک افراد مقدور نیست همة شما این سخنی را می گویم تکرار کنید.
ما فرمان تو را که از جانب خداوند دربارة علی ابن ابیطالب علیه السلام و امامان از فرزندانشان به ما رساندی اطاعت می کنیم و به آن راضی هستیم و با قلب و جان و زبان و دستمان با تو در این مدعا بیعت می کنیم. عهد و پیمانی در این باره برای ایشان از ما، از قلب ها و جان ها و زبان ها و ضمایر و دستانمان گرفته شد. هر کس به دستش توانست وگرنه با زبانش بدان اقرار کرده است.
معمول فضایل و مصائبی که از امیرالمؤمنین علیه السلام به ما رسیده، اهل سنت هم به آن معترفند پس چگونه حضرت را کنار گذاشتند؟ گفتیم که در شخص نتوانستند شبهه بیاورند ولی در معنای کلمه مولی شبهه کردند و آن را دوست و دوستدار معنی کردند.
با همه این مقدمات و زمینه سازیها در آن جمعیت کثیر در آن وقت ظهور طی خطبه ی چهار ساعته فقط می خواسته اند بفرماید که هر کس من را دوست دارد پس این علی را دوست بدارد؟ آیا پیامبر فقط جانشین سی ساله بعد از خود را معرفی فرمودند؟
جواب هیچ یک از دو سؤال بالا مثبت نیست. مولا یعنی سرپرست، گرداننده.
ولی، یعنی کسی که انسان بگردد به گرداندنش. کسی که انسان اختیارش را به او واگذارد و در مقابل او هیچ اراده و اختیاری نداشته باشد. مثلاً اگر ما پدری داشته باشیم که مؤمن، تحصیل کرده، دانا، مقتدر، آینده نگر، دوست، دلسوز و … باشد ما چقدر خود را و اختیار و اجازة خود را به این پدر واگذار می کنیم؟
همیشه نظر او را مقدم بر نظر خود می دانیم اگر بخواهیم به خانه ی دوستمان برویم جایی که خیلی دلمان می خواهد و خوش می گذرد، پدر بگوید نرو، نمی رویم. شاید حتی دلیلش را هم نخواهیم. لذا او ولی ماست، مولای ماست. خود را در اختیار او گذاشته ایم.
از امام صادق علیه السلام پرسیدند: منظور پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از کلامی که در روز غدیر دربارة علی علیه السلام فرموده:
من کنت مولاه فهذا علی مولاه چیست؟
حضرت فرمود: به خدا قسم همین سؤال را از خود پیامبر پرسیدند و آن حضرت در پاسخ فرمود: خداوند مولای من است و بر من از خودم بیشتر اختیار دارد و با امر او امری و اختیاری نیست. و من مولای مؤمنین هستم و نسبت به آنان از خودشان بیشتر اختیار دارم و با امر من ایشان را امری و اختیاری نیست و هر کس من صاحب اختیار او هستم و با امر من او را اختیاری نیست علی بن ابیطالب علیه السلام مولای اوست و بر او از خودش بیشتر اختیار دارد و با امر او برایش امری و اختیاری نیست و تمام این جهان با همه نظم و خصوصیاتش گرداندنش به ولایت خدای متعال است.
«انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلاه و یؤتون الزکوه و هم راکعون»
انما حصر است این است و جز این نیست که ولی شما خدا و رسولش است النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم و پس از آن وجود مقدس امیرالمؤمنین و ائمه اطهار علیهم السلام ولی مؤمنان هستند. در روز غدیر پیامبر این ولایت را معرفی فرمودند.
دومین اقدام پیامبر بر فراز منبر بیعت بود و پس از آن سه روز در غدیر مردم با امیرالمؤمنین علیه السلام دست می دادند و به صورت عملی بیعت می کردند و زنان هم با دست گذاشتن در تشت آبی که پرده ای میان این تشت آویخته بود و در آن سوی پرده، امیرالمؤمنین علیه السلام دست در آب می گذاشتند با حضرت بیعت کردند.
اما گفتم که اعلام این ولایت و این بیعت فقط مال روز غدیر حجه الوداع نبود. دعوات رسول الله و دین ایشان جهانی بود. حضرت خطبه شان برای همة مردم جهان و اعصار بود چرا که می فرمودند همة حاضران به غایبان بگویند و پدران به فرزندانشان و آنها هم به فرزندانشان تا آخر زمان این سفارش را برسانند. پس ما هم که امروز این جا جمع شده ایم باید ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام را قبول کنیم و با آن حضرت بیعت انجام دهیم.
خداوند به حق امیرالمؤمنین علیه السلام دل ما را به نور ولایتش نورانی گرداند. خدا به ما عمر دهد که بتوانیم زمان رجعت امیرالمؤمنین علیه السلام را درک کنیم.
الحمد لله الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهتدی لو لا ان هدانا الله
متن سخنرانی حجت الاسلام فرحزاد در رابطه با اعمال عید غدیر خم
بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
دست‌هایت را که در دستش گرفت، آرام شد *** تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد
دست‌هایت را گرفت و رو به مردم کرد و گفت *** مؤمنین یک لحظه اینجا را تبسم کرد و گفت
خوب می‌دانید در دستانم اینک دست کیست *** نام او عشق است، آری می‌شناسیدش علی است
من اگر بر جنگجویان عرب غالب شدم *** با مددهای علی بن ابی طالب شدم
در حرا گفتم علی، شب با خدا گفتم علی *** تا پیام آمد بخوان یا مصطفی، گفتم: علی
آخرین پیغمبر دلداده‌ام در کیش او *** فکر می‌کردم که من عاشق‌ترینم پیش او
دختری دارم دلش دریای آرامش ولی *** شد سراپا شور و غوغا تا شنید اسم علی
روزگارش شد علی، دار و ندارش شد علی *** از ازل تا پرده بود آیینه‌دار شد علی
بعد از این سنگ محک دیگر ترازوی علی است *** ریسمان رستگاری تار گیسوی علی است
من نبی‌ام، در کنارم یک نبأ دارم عظیم *** طالبان اهدنا، این هم صراط المستقیم
چهره‌اش تفسیر نور و شانه‌هایش محکمات *** خلوتش والطور، شور مرکبش والعادیات
هر خط قرآن من توصیفی از سیمای اوست ***هرکه من مولای اویم، این علی مولای اوست
شریعتی: «الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع)». سلام می‌کنم به همه شما دوستان عزیزم. این عید بزرگ آسمانی، عید غدیر مبارکتان باشد. حاج آقای فرحزاد سلام علیکم. خیلی خوش آمدید. عید شما مبارک باشد.
حاج آقای فرحزاد: عرض سلام دارم خدمت جنابعالی و بینندگان و شنوندگان عزیز. این عید بزرگ را که به فرموده‌ی پیغمبر خدا بزرگترین عید امت من هست، تبریک و تهنیت عرض می‌کنیم. انشاءالله همگی خرم و شاداب باشند. «گفت ای دل غمین مباش که مولای ما علی است» آن کسی که مولا ندارد و سرپرست ندارد، باید غصه‌دار باشد. آخر هم به جهنم می‌رود. ولی آن کسی که پدر دارد و ولی و سرپرست دارد، خوشحال باشد.
اگر جمله در اندوه و دردیم، یقین دارم که آخر شاد گردیم
چو دردی هست درمان نیز باشد، چو خاری هست، ریحان نیز باشد
انشاءالله به برکت ولایت و دوستی امیرالمؤمنین که طبق روایات اگر ذره‌ای از محبت و ولایت او در دل کسی باشد، پایان کارش قطعاً رستگار خواهد بود. اگر بغض و دشمنی حضرت هم در دل کسی باشد قطعاً جهنمی است.
شریعتی: انشاءالله حضور همه ما در بهشت عشق علی جاودانه باشد. امروز از غدیر خواهیم شنید و از آداب آن می‌شنویم.
حاج آقای فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحیم. در قرآن و روایات موضوعی مهمتر از غدیر و موضوع امامت و ولایت و وصایت امیرالمؤمنین و ائمه طاهرین نداریم. امروزه بحران جهان، بحران مدیریت است. دچار یک طاغوت‌هایی هستند که اینها را به لجن‌زار می‌برد. مدیریت جهانی امر مهمی است. پیغمبر ما طبق قرآن و روایات فراوان خاتم پیغمبرها است. یعنی دیگر نبوت و رسالت به پیغمبر ما ختم شده است.
بعد از پیغمبر تا قیامت، می‌شود این عالم رها شود؟ پس مهم‌ترین موضوع که بالاترین مسأله‌ی جهان هست، موضوع رهبری و مدیریت جامعه جهانی است. پیغمبر خدا در غدیر خم مهم‌ترین مشکل عالم را می‌خواستند حل کنند.
بعضی فکر می‌کنند پیغمبر(ص) فقط در غدیر خم حضرت علی را معرفی کردند. این حرف غلط است. یک مورد مهم آن در غدیر خم بود. پیغمبر ما(ص) از روز اول بعثت و رسالتشان تا آخرین لحظه زندگیشان با رفتار و گفتار و عمل خودشان، جانشینی و وصایت و خلافت و امامت حضرت علی(ع) را به مردم گوشزد کردند. اوج و یک بخش مهم آن در عید غدیر بود.
حدیث مهمی که شیعه و سنی نقل کردند، حدیث یوم الدار است. آیه‌ای که نازل شد، «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِين» (شعرا/۲۱۴) پیغمبر ما اول مأمور بودند که فامیل‌های نزدیک را اعلام کنند، پیغمبر شدند تا سه سال هم مخفی بود. فقط امیرالمؤمنین و حضرت خدیجه(س) ایمان آوردند و بعد «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِين» (حجر/۹۴) اعلام دعوت عمومی شد. اولین باری که خواستند اعلام دعوت عمومی کنند، با اطعام شروع کردند. پیغمبر آبگوشتی تهیه کردند و به امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: بستگان نزدیک را جمع کنید. عموها در خانه پیغمبر جمع شدند. پیامبر فرمودند: خدای متعال مرا به پیغمبری مبعوث کرده است. من نماینده خدا شدم. اول کسی که به من ایمان بیاورد، وصی و جانشین من خواهد بود. امیرالمؤمنین(ع) در سن ده سالگی بلند شدند. عرض کردند: من اول کسی هستم که به شما ایمان آوردم. یعنی از روز اول وصی و جانشین معین کردند. در جای جای زندگی می‌فرمودند: تو به منزله‌ی هارون به موسی هستی. تو خلیفه من هستی. تو جانشین و برادر و وزیر و شریک و معاون من هستی. من خواهش می‌کنم عزیزان زود به استقبال ماه محرم نروند. حداقل تا روز ۲۵ ذی الحجه سیاه پوش نکنند. ما روز مباهله را داریم که این روز کمتر از روز غدیر نیست. امام هشتم(ع) فرمودند: مهم‌ترین آیه در مورد جدمان حضرت علی(ع)، آیه‌ی مباهله است. یعنی از غدیر مهمتر است. آیه تطهیر، انگشتر دادن در حال رکوع، آیه ولایت، سوره «هل أتی»، اینها را ادامه بدهند و به غدیر خم تمام نکنند. روز بیستم ذی الحجه ولادت حضرت کاظم(ع) است.
آیاتی که در مورد غدیر خم نازل شده است، توجه کنید. پیغمبر ما از همه انبیاء بیشتر زحمت کشیدند. پیغمبر فرمودند: هیچ پیغمبری به اندازه من اذیت نشد. دندان مبارکش را شکستند. پیشانی را شکستند. تهمت مجنون و ساحر و کذاب زدند. سه سال در شعب ابی طالب بودند و از همه چیز تحریم بودند. در هشتاد جنگ حضور داشتند. یکی از بزرگان فرمود: سیزده سال در مکه پیغمبر را اذیت کردند و در مدینه هم دائم در جنگ بودند. ۲۳ سال زحمت‌های فوق العاده و طاقت فرسا کشیدند. آیه نازل شد: «فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَك» (کهف/۶) می‌خواهی جانت را بدهی، که چرا اینها مؤمن و مسلمان نمی‌شوند؟ خدای بزرگ به پیامبر می‌فرماید: اگر اصلی‌ترین کار را انجام ندهی، «فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه» (مائده/۶۷) تبلیغ هم نیست. «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ» (مائده/۶۷) در تفاسیر هست که در صدر اسلام، «ما أنزل الیک من ربک فی علیٍ» اینگونه می‌خواندند که یادشان باشد این در مورد حضرت علی است. که این مطلب در تفاسیر اهل سنت، در المنصور آمده است.
می‌فرماید: اگر این کار را نکنی همه رسالت و نبوت تو پوچ است. واقعاً هم همینطور است. اگر کسی جانشین تعیین نکند. مدیریت تا قیامت است. تا قیامت چند سال طول می‌کشد؟ نمی‌دانیم. پیغمبری که افضل پیغمبران است و خانم پیغمبران است، واجب است که جانشین تعیین کند. پیامبری که برای تأسیس حکومت اینقدر خون دل خوردند، نمی‌شود رها کند برود. آیاتی که نازل شده، «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُم» (مائده/۳) امروز من دین شما را کامل کردم. آیا یک فرع، یک نماز، یک قربانی و یک حج، اگر نباشد دین متلاشی می‌شود؟ نه! اینها فروعات و شاخ و برگ است. این ریشه و اصل است. این اصل امامت دین شما را کامل می‌کند. امروز نعمت تمام می‌شود. امروزی که رهبر امت تعیین شد، خدای بزرگ می‌فرماید: من راضی شدم که اسلام دین شما باشد.
یکی از مراجع بزرگ فرمودند: اسلامی که امیرالمؤمنین امام و خلیفه بلافصل پیغمبر نباشد، «ما رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِينا» اسلام منهای امیرالمؤمنین، خدای متعال می‌فرماید: راضی نیستم اسلام دین شما باشد. امروزی که مولا علی نصب شده است، «يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا» (مائده/۳) امروز فاتحه کفار خوانده می‌شود. نا امید می‌شوند. چون سکان دار عالم کار را به دست گرفت و کفار شکست می‌خورند.
یکی از نکات دیگر این است که شیطان شش هزار سال عبادت کرد. در خطبه قاصعه در نهج‌البلاغه مفصل هست. که شیطان در آسمان چهارم بود، معلم ملائکه بود. فهم و شعور و عقل داشت. چه باعث شد زمین بخورد؟ بخاطر اینکه خدا فرمود: من از طرف خودم خلیفه معین می‌کنم، همه کرنش و تعظیم کنید و قبول کنید. عبادت و فهم و عقل داشت، حتی من یکبار گفتم که شیطان موعظه‌هایی به پیغمبران و انبیاء دارد. مرحوم ملا اسماعیل سبزواری، کتابی به نام «ابلیس» دارد که روایت‌های شیطان را آورده است. شیطان خیلی از چیزها را می‌داند. چه شد که از اوج به قعر جهنم افتاد؟ خدا گفت: به خلیفه من تعظیم و کرنش کن و او را قبول کن. گفت: نه! من بهتر هستم. من به آدم سجده نمی‌کنم. پذیرش ولایت مهم‌ترین عبادت است. مهم‌ترین بندگی است.
امام هشتم(ع) فرمودند: مثل کسانی که امامت و رهبری مولا علی(ع) را پذیرفتند و پایدار ماندند و قبول کردند، مثل ملائکه است که به حضرت آدم سجده کردند و قبول کردند و مقرب درگاه شدند. مثل کسانی که معاند هستند و امر خدا و پیغمبر خدا را قبول نمی‌کنند، مثل ابلیس است که تکبر کرد «أَبى وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرِين» (بقره/۳۴) این روایات را اهل سنت هم فراوان نقل کردند، پیغمبر فرمود: «عَلِيٌ خَيْرُ الْبَشَرِ فَمَنْ أَبَي فَقَدْ كَفَرَ، عَلِىٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِىٍّ» امیرالمؤمنین بعد از پیغمبر برترین انسان‌هاست و رتبه دوم عالم برای ایشان است. اگر کسی زیر بار نرود یا کفر ورزیده است یا ناشکری کرده است. کافر هم کفران می‌کند و حق را می‌پوشاند. روز روشن را انکار می‌کند و می‌گوید: روز نیست! همه انبیاء جانشین داشتند، پیغمبر ما جانشین نداشتند؟ این درست است؟ شیعه و سنی نقل کردند که کسی امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است. امام فاطمه زهرا(س)، بعد از پیغمبر چه کسی بود؟ این خیلی مهم است.
یکی از علمای بزرگ با امام جماعت مسجد الحرام همین بحث را مطرح کرد، نتوانست جواب بدهد و گفت نمی‌توانم. گفت: شما قبول داری که پیغمبر خدا فرمود: «من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتة جاهليّة» (کمال‌الدین/ج۲/ص۴۰۹) حدیث مسلم است و همه نقل کردند. کسی امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است؟ قبول کرد. فرمود: بعد از پیغمبر که از دنیا رفتند، امام زمان حضرت زهرا چه کسی بود؟ سه حالت دارد. ۱- العیاذ بالله کسی بگوید: حضرت زهرا امامش را نشناخت. آیه تطهیر در موردش نازل شده است. پس حتماً امامش را شناخته است. اگر بگوید: امامش غیر علی(ع) کس دیگری بود. بیعت کردند، مقابله کردند، خطبه فدک خواندند. حضرت زهرا فرمودند: بعد از جریان غدیر خم خداوند حجت را تمام کرد. قطعاً با هیچکس بیعت نکردند. فقط تنها کسی می‌‌ماند حضرت علی است که دفاع هم کردند. رضای او رضای خداست. غضب او غضب خداست. همه چیز او خدایی است.
تعصب چیز بدی است. شیعه و سنی و کافر هم تعصب داشته باشند بد است. در امور اعتقادی تعصب را کنار بگذارید. چه کسی می‌تواند همتای امیرالمؤمنین باشد؟ چه کسی می‌تواند در شجاعت به پای علی برسد؟ چه کسی در خیبر را کند؟ دیگران نتوانستند این کار را بکنند؟ چه کسی عمر بن عبدود را از بین برد؟ چه کسی ضربتش بالاتر از عبادت جن و انس است؟
احمد بن خلیل نحوی معلم علم عروض در ادبیات است. از او پرسیدند: به چه دلیل شیعه شدی؟ یک کلمه پاسخ داد: تمام صحابه و مسلمان‌ها به امیرالمؤمنین در علوم مختلف و همه چیز مراجعه می‌کردند، همه به او محتاج بودند، میلیاردها جایزه می‌دهیم به کسی که بگوید: یک جا حضرت علی بگوید: من نمی‌دانم و از کس دیگری پرسیدند؟ همه به او مراجعه می‌کردند ولی او به کسی مراجعه نمی‌کرد. یک نهج‌البلاغه مثل او بیاورند. یک دعای کمیل بیاورند. خطبه بدون نقطه، خطبه بدون الف دارند. سخنرانی بدون نقطه کردند. اینها خیلی مهم است.
روز غدیر خم پیغمبر خدا فرمودند: من اولی به تصرف در شما نیستم؟ ولی و قیم و رهبر و سرپرست شما نیستم؟ گفتند: چرا. فرمودند: همان سرپرستی و ولایتی که بر شما دارم، هرکسی که من مولا و ولی او هستم، این آقا هم مولا و ولی اوست «من کنت مولاه فعلی مولاه» بعد هم دعا و نفرین کردند. «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» هرکس دوست اوست، او را دوست بدار. هرکس دشمن است، دشمن بدار. «و انصر من نصره» یاری کن هرکس علی را یاری می‌کند. چرا حضرت علی خانه نشین شد؟ امام صادق گریه کرد و ناراحت شد. فرمود: کسی دو شاهد داشته باشد حقش را می‌گیرد. جد من هزاران شاهد داشت. مثل قوم موسی که کوتاهی کردند و رفتند گوساله پرست شدند. چطور می‌شود بعد از هفتاد روز فراموش کردند؟ پیغمبر ما سه روز مردم را نگه داشتند. بعد از مناسک حج در بیابان که امکانات نبود، از زن و مرد هم بیعت گرفتند. یک تشت آبی گذاشتند، که همه بانوان بیایند به عنوان بیعت دست در آب بزنند.
آیت الله نجم الدین طبرسی که در قم از مدرسین و متخصصین امامت و مهدویت در قم هستند. ایشان فرمودند: یک عالم بزرگ اهل سنت از آفریقا به قم آمده بود. در کتابخانه آمد و با هم دیداری داشتیم. گفتم: چرا شما تشیع را نمی‌پذیرید؟ گفت: ما مدرک و دلیل نداریم؟ گفتم: بر امامت و ولایت حضرت علی این همه دلیل داریم، نمونه‌ها را از جمله غدیر را گفتم. که در غدیر خم قبول ندارید که پیغمبر مردم را نگه داشت و از آنها بیعت گرفت. مرحوم علامه امینی دهها مدرک برای غدیر می‌آورد. گفتم: در جریان غدیر آقا بیعت گرفتند، گفت: اینجا مولا به معنی دوست است؟ این همه جمعیت را جمع کردند که بگویند: من علی را دوست دارم، شما هم دوست بدارید. گفتم: اگر از خلفای خود شما بگویند: ولی و مولا به معنی قیم و سرپرست است قبول می‌کنی؟ گفت: بله. گفت: کتاب صحاح ستّه اهل سنت را آوردم. نوشته: عُمَر گفت: بعد از پیغمبر ابوبکر ولی و مولای امت شد. بعد از ابوبکر من عمر ولی و مولای این امت شدم. گفتم: این ولی و مولا به چه معنی است؟ گفت: به معنی امامت و رهبری است. گفتم: چطور عمر اگر بگوید: ولی و مولا به معنی امامت و رهبری است، اما پیغمبر بگوید نیست؟ این آدم شروع به گریه کرد. گفت: هیچکس تا به حال به این محکمی برای من توضیح نداده بود. این آدم شیعه شد و گفت: من سه میلیون مرید دارم، می‌روم آنها را هم شیعه می‌کنم.
شریعتی: در بخش دوم حاج آقای فرحزاد در مورد آداب غدیر برای ما می‌گویند. امروز صفحه ۳۴۳ قرآن کریم، آیات ۱۸ تا ۲۷ سوره مبارکه مؤمنون از جزء هجدهم برای شما تلاوت می‌شود.
«وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّا عَلى ذَهابٍ بِهِ لَقادِرُونَ «۱۸» فَأَنْشَأْنا لَكُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ لَكُمْ فِيها فَواكِهُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ «۱۹» وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْناءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَ صِبْغٍ لِلْآكِلِينَ «۲۰» وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِها وَ لَكُمْ فِيها مَنافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ «۲۱» وَ عَلَيْها وَ عَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ «۲۲» وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ «۲۳» فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما هذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً ما سَمِعْنا بِهذا فِي آبائِنَا الْأَوَّلِينَ «۲۴» إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِينٍ «۲۵» قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ «۲۶» فَأَوْحَيْنا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ «۲۷»
ترجمه: و از آسمان، آبى به اندازهى (معين) فرو فرستاديم، و آن را در زمين جاى داديم و همانا ما بر بردن آن قادريم. پس به وسيلهى آن (آب) براى شما باغهايى از خرما و انگور پديد آورديم كه در آن باغها براى شما ميوههاى فراوانى است و از آنها مىخوريد. و (نيز) درختى كه از طور سينا مىرويد، (و) روغن و نان خورش براى خورندگان به بار مىآورد. همانا براى شما در چهارپايان عبرتى است، از آنچه در شكم آنهاست (شير) به شما مىنوشانيم و براى شما در آنها منافع زيادى است و از (گوشت) آنها مىخوريد. و بر آنها و بر كشتىها سوار مىشويد. و همانا نوح را به سوى قومش فرستاديم، پس (به آنها) گفت: اى قوم من! خداوند (يكتا) را بپرستيد. جز او هيچ خدايى براى شما نيست، آيا پروا نمىكنيد؟ پس اشراف قوم او كه كافر شدند، گفتند: اين نوح جز انسانى همانند شما نيست، او مىخواهد بر شما برترى جويد، اگر خداوند مىخواست (براى ما پيامبرى بفرستد) قطعاً فرشتگانى مىفرستاد. ما اين (دعوت نوح) را در ميان (تاريخ) پدران قبلى خود نشنيدهايم. او نيست جز مردى كه در او نوعى جنون است، پس تا مدّتى دربارهى او صبر كنيد. (تا از جنون نجات يابد يا بميرد يا ما تكليف خود را با او روشن كنيم). نوح گفت: پروردگارا! مرا در برابر تكذيب آنان يارى فرما. پس ما به نوح وحى كرديم: زير نظر ما (مطابق دستور وآموزش) و وحى ما كشتى بساز. پس همين كه فرمان (قهر) ما آمد و (آب از) تنور جوشيد، از تمام حيوانات يك جفت (نر و ماده) و (نيز) اهل خود را در كشتى وارد كن، مگر كسى از آنان را كه قبلًا درباره او سخن به ميان آمده (و وعده هلاكتش داده شده) و درباره ستمگران با من سخن مگو (و نزد من از آنان شفاعت مكن) كه قطعاً آنان غرق خواهند شد.
شریعتی: از فضیلت ذکر صلوات می‌شنویم.
حاج آقای فرحزاد: در همه مناسبت‌ها خصوصاً چنین مناسبت‌هایی مداومت بر صلوات سفارش شده است. در روایت داریم کسی به امام صادق(ع) گفت: ما در روز غدیر چه کنیم؟ فرمود: یکی اینکه روزه بگیرید. در روایت دیگر غسل هم هست. نماز هم هست. قبل از ظهر غدیر هم نماز دارد، هم دعاهای خیلی خوبی دارد. زیارت غدیریه که از امام هادی(ع) است، انشاءالله استفاده کنید که در مفاتیح هم هست. یکی هم صلوات فرستادن زیاد بر محمد و آل محمد است. از دشمنان مولا علی و اهل بیت هم بیزاری می‌جویید. یاد خدا و صلوات و یکی هم اینکه در این روز هرقدر انسان می‌تواند به عهد و عیالش توسعه بدهد.
شریعتی: کتاب «آرامش زندگی در پرتو تقوا» سلسله مباحث حاج آقای فرحزاد است در برنامه سمت خدا که برای تهیه این کتاب به ما پیامک بزنید.
حاج آقای فرحزاد: غدیر اولاً ایام خیلی مهمی است. امام هشتم(ع) فرمودند: گناه شصت سال زن و مرد مؤمن را خدا در غدیر می‌آمرزد. خیلی روز مهمی است. هم شب و هم روز غدیر خیلی مهم است. غدیر مهم‌ترین روز عالم است. سه بار فرمود: والله روزی بالاتر از غدیر خدا خلق نکرده است. مهم‌ترین ماه‌ها ماه رمضان و مهم‌ترین شبها شب قدر است. پیغمبر ما فرمود: هر شب یک میلیون نفر، شب قدر عفو عمومی، شب جمعه ماه رمضان هر ساعتی یک میلیون، شب عید فطر چقدر خدا می‌آمرزد. از آتش جهنم آزاد می‌کند. امام هشتم فرمود: دو برابر ماه رمضان و شب قدر، و شب عید فطر و شب آخر ماه رمضان، خدا در عید غدیر آدم‌ها را از آتش جهنم آزاد می‌کند. سعی کنیم بذر این ولایت و محبت را محکم بکاریم. پیغمبر ما روز غدیر سفارش کردند: تا روز قیامت حاضرین به غایبین و پدران به فرزندان مبلغ ولایت باشند.
کسی حرف زیبایی می‌زد و می‌گفت: پیغمبر می‌خواهد امت را دست پدر بدهد. «عَلَّمَنَا اللَّهُ مَعَالِمَ دِينِنَا وَ أَصْلَحَ مَا كَانَ فَسَدَ مِنْ دُنْيَانَا» (من لايحضره الفقيه/ج۲/ص۶۱۵) یعنی همه دنیا و آخرت که مشکل پیدا کرده است، بخاطر فاصله گرفتن از ولایت است.
یکی از آداب مهم عید غدیر هم اطعام دادن و هم صله دادن است. که صله دادن و عیدی دادن دویست هزار برابر است. در روایت داریم حضرت علی(ع) فرمودند: قرض بکن عیدی بده و به برادرانت عیدی بده. اگر آنهایی که اطعام می‌کنند و عیدی می‌دهند، من ضامن می‌شوم زنده یا مرده خدا دین آنها را ادا کند. آنهایی که در ایام غدیر عیدی می‌دهند و اطعام می‌کنند، ضمانت می‌کنم خدا اینها را از کفر و فقر در امان بدارد. کسی اگر کدورتی دارد، به برکت این روز ببخشد. امیرالمؤمنین فرمود: کسی به یک مؤمن افطاری بدهد، مثل این است که فئام را اطعام داده است. ده بار فئام را فرمودند. یک نفر بلند شد وسط خطبه فرمود: فئام یعنی چه؟ فرمودند: فئام یعنی دویست هزار نبی و صدیق و شهید، دویست هزار را در ده ضرب کن، ده فئام، اطعام دادن به یک مؤمن مثل این است که دو میلیون پیغمبر و صدیق و شهید را اطعام کرده است. اطعام غدیر از عاشورا و نیمه شعبان و از همه مناسبت‌ها مهمتر است.این ثواب اطعام برای یک نفر است. اگر کسی یک جمعی را اطعام بدهد، چه خواهد شد؟
از علی بن موسی الرضا در بحار الانوار است. عده‌ای در روز غدیر خم در محضر حضرت علی بن موسی الرضا(ع) بودند. حضرت در ایام غدیر اینها را نگه داشت و فرمود: زمان افطار و طعام با من باشید. از آنها پذیرایی کرد. آنهایی که مهمانی آمده بودند را نگه داشت و پذیرایی کرد. بعد حضرت به خانه‌هایشان غذا و گندم فرستاد. لباس و چادر فرستاد. حتی انگشتری و کفش برای خانواده‌هایشان فرستاد. امام هشتم سعی می‌کرد در غدیر خم حال خودش و دوستان و اطرافیانش را متغیر کند. کسانی که می‌خواهند برای خانواده‌هایشان هدیه بخرند در این روز بخرند.
روز عید غدیر روز بیعت با امام زمان است. در کاروان‌های شادی شرکت کنید که اینها خودش اعلان ولایت و امامت امیرالمؤمنین است. این اعلان عمومی ولایت امیرالمؤمنین آثار و بازتاب فوق العاده‌ای دارد.
شریعتی: دعا بفرمایید.
حاج آقای فرحزاد: روایت داریم که پیغمبر خدا را به حق علی(ع) قسم می‌دادند و می فرمودند: محبوب‌تر از علی نزد خدا پیدا نکردم. خدایا تو را به حق محبوب دل پیغمبر، علی بن ابی طالب قسم می‌دهیم، قلب امام زمان را به مژده ظهورش شاد، همه ما را از بهترین دوستداران امیرالمؤمنین قرار بده. رفع هم و غم و گرفتاری‌ها از همه بیننده‌ها و عزیزان بفرما. خدایا به عزیزانی که مسکن ندارند، شغل ندارند، فرزند ندارند مرحمت بفرما. حاجت حاجتمندان روا بفرما. به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
شریعتی:
از قدیم و ندیم می‌گویند: دست بالای دست بسیار است
دست بالای دست‌ها اما دست مشکل گشای کرار است
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آل الطاهرین.
