مدرسه علمیه الزهرا س گنبد کاووس

آه زمین و گریه آسمان

آن شب ستاره ها غمگنانه به کوفه می نگریستند و ماه از شرم، خود را با ابرها پوشانده بود. بغض آسمان که باز شد، زمین به حال خود گریست. تنها نه امت، یتیم شده بود، بلکه انسان سند افتخار و برگ برنده خود را در برابر ابلیس گم کرده بود. از در و دیوارهای کوفه ناله می بارید و وحشت سراسر آن را فرا گرفته بود.

کوفه سراسر سکوت است و خاک مرگ، روی شهر پاشیده اند. از آسمان غم می بارد. نگرانی در عمق زمان و لحظه ها موج می زند. علی(ع) در بستر مرگ آرمیده است.

گوش ها که ندای قُتِلَ امیرالمؤمنین را شنیدند، تن ها پای ایستادن نداشتند. مردم گیج و مبهوت شدند و ناباورانه خبر را زمزمه می کردند، همان مردمی که بارها امیر و امامشان، از بی وفایی و پیمان شکنی و سست عهدی آنان شکایت کرده بود، همان مردمی که درباره شان فرموده بود: «ای گروهی که جسمتان اینجا حضور دارد، اما عقل و خرد شما پنهان گشته است.

ای گروهی که فرمان روایانتان گرفتار شمایند، من که امیر و فرمانده شما هستم، خدا را اطاعت می کنم، در حالی که شما از من فرمان نمی برید و معاویه که فرمان روای اهل شام است، خدا را نافرمانی می کند، اما مردم شام از او فرمان می برند. به خدا سوگند که دوست دارم معاویه، درباره شما مردم بی وفا و نافرمان، با من معامله کند. از من سکه نقره بستاند و به من دینار طلا بدهد. ده نفر از شما را بگیرد و یک نفر از شامیان را بدهد».1

آری، همان مردم اینک سخت اندوهگین و افسرده اند و می دانند که روزهای سیاهی پیش رو خواهند داشت.

راستی، مگر علی(ع) چه کرد و چه گفت که مستحق شمشیر زهرآگین شد؟ پاسخ به این سؤال را باید در آن همه فضایل و مناقبی جست که رسول خدا، گاه و بی گاه، در سفر و حضر و به مناسبت مختلف درباره علی(ع) فرموده بود: «وَ ما ینْطِقُ عَنِ الْهَوی اِنْ هُوَ اِلاَّ وَحْی یوحی ».

سیدجلال فیاضی

حس غریبی داشتم . شب نوزدهم امسال را می گویم .
به حرم می اندیشم ودل هایی که حسرت شب قدر در صحن و سرای امام رئوف را دارند و من که شب قدرراجز درحرم، به یاد نمی آورم. به یاد می آورم گامهایی که با آرامش وعشق به سوی حرم می رفت وآرام آرام صحن ها را از عاشقان پر می‌کرد و نوای الغوث الغوث که در فضای حرم می‌پیچید و چشم های بارانی که گونه های عاشق را صفامی بخشید. شب هایی که سرمای زمستان و گرمای تابستان، خنکای پاییز و نسیم بهار در شکوه و عظمت معنوی آن بی‌تأثیربود. کودکانی که در کنار مادر با دست های معصوم و کوچک خویش قرآن برسر می‌گرفتند و چشم برگنبدطلایی حرم داشتند. نوجوانانی که معصومانه اشک می ریختند.زوج‌های جوانی که زیر سایه قرآن ،عشق و مهربانی را در جوار امام مهربانی ها تقدیر زندگی خویش می خواستند. و دعای پدران و مادران در فضای روحانی حرم برای خوشبختی فرزندان واستغاثه بندگان مخلصی که در فضای حرم می پیچیدورهایی از آتش دوزخ را فریاد می کرد. چشم های بارانی که با نوای  «بک یا الله»و به عظمت  چهارده معصوم پاک خدای را سوگند می دادند ودر حرم معصوم دهم تقدیری مومنانه را از مهربانترین مهربانان طلب می کردند.

 اشک هایی که درمظلومیت و سوگ امیری برگونه ها جاری می شدکه انبان نان را به عشق ستمدیدگان بر دوش می کشیدوبا لبخند آنها آرام می گرفت، امادر سفره افطارآخر نمک را بر شیر ترجیح داد_ که هرگز با دوطعام روزه‌نگشوده بود_و صبحگاهان نوزدهم  با ضربت شقی ترین مردم در محراب نماز  سیمای مهربانش به خون آغشته شد و به پروردگار کعبه سوگند یاد کرد که رستگار شده است.
حس غریبی داشتم ،در نخستین شب قدر رمضان امسال که راهی به حرم نبود. غربت امام غریب وحرم بدون زائر  را از قاب جعبه جادویی به نظاره نشستم و حسرت شبهای قدر حرم را در دل  گریستم .
اما اگر رمضان امسال حسرت شبهای قدر حرم را بر دل عاشقان گذاشت، صحنه های زیبایی که در همدردی مردم با محرومان خلق شد تسکین آن فراق بود. امسال سفره‌های افطار آنچنانی ورنگارنگ تکرار نشد و موج نیکوکاری ،دل های مردم را در کمک های مومنانه با یکدیگر پیوند داد .

در این سال‌ها بسیاراز سفره هایی که دور از غم محرومان گسترانده می‌شد و نعمت اطعام افطار را به نغمت ریا وفخر آلوده می کرد نوشتیم واز دست هایی که گاه از بیت المال سفره‌های افطاررا رنگین  می کردند و حسرت را بر دل رنج دیدگان و محرومان جامعه بر جای می گذاشتند ،ناله کردیم. اما زیبایی‌های یاری مومنانه امسال تسلی بخش حسرت شب‌های قدر حرم شد.
 دراین شب‌های بزرگ که تقدیر رقم می خورد دراستغاثه های عاشقانه ازخدا بخواهیم تا آینده را بدون نگرانی این  بیماری همه گیر تقدیرفرماید ،اما دل هایی را که این  نگرانی به هم پیوند داد،همچنان در نیکوکاری مستدام بدارد.

 از خدا بخواهیم تاسفره‌های افطار ماه رمضان_ که در آموزه های دینی و سفارش ائمه اطهار علیهم السلام بسیار بر آن سفارش شده است _ فقط برای محرومان جامعه گسترده شود ودر رمضان های بدون کرونا نیز نهضت یاری مومنانه به محرومان ورزمایش مواسات انبان نان را علی گونه روانه خانه نیازمندان کند. اگرچه دعای برتر آن است که خداوند جامعه ای بدون محرومیت وتنگدستی را برایمان تقدیر فرماید.
 حسرت شب های قدرحرم را با زیبایی های کمک های مومنانه تسکین می دهیم با آرزوی اینکه در این سرزمین آسمانی  پیوند دلها ویاری به محرومان وتلاش متولیان کشور  تا محو محرومیت استمراریابدودراین دیار عشق و ایمان هیچ انسانی  گرفتار رنج محرومیت نباشد.آمین.

* یادداشت روزنامه قدس | پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت ۹۹

به گزارش قم نیوز آیت الله جعفر سبحانی در سخنانی به اهمیت شب‌های مبارک قدر پرداخت و بیان داشت: همانطور که زمین‌ها از نظر فضیلت و برتری با یکدیگر تفاوت دارند مانند سرزمین مکه و کربلا که از اعتبار خاصی برخوردار است که در زمین‌های دیگر نیست، برخی ماه‌ها و زمان‌ها از شرافت خاصی برخوردار است که در دیگر زمان‌ها نیست.

وی با بیان اینکه خود ماه رمضان که شهرالله است و اعتبار خاصی دارد که در ماه‌های دیگر نیست، یادآور شد: در ماه رمضان سه شب به عنوان شب قدر محتمل، از اعتبار دیگری برخوردارند؛ «لیله القدر خیر من الف شهر». آیه مبارکه می‌فرماید: ما قرآن را در شب قدر فرستادیم.

آیت الله سبحانی ادامه داد: در شب قدر، مقدرات عالم در حقیقت تعیین می‌شود و چه بهتر که انسان تصمیم بگیرد و در خود شرایطی ایجاد کند که مقدرات او سال آینده همراه با سعادت باشد البته شب قدر، یک شب است اما مردد بین سه شب است، چه بهتر هرسه شب را با احیا حفظ کنیم و در هر سه شب، دو رکعت نماز وارد شده که از آن غفلت نشود که در هر رکعت، سوره توحید هفت مرتبه خوانده می‌شود؛ ان شاء الله این نماز را بخوانید و حاجات خود را بخواهید تا خداوند منان این بلا را که دامنگیر بشر شده است، از سر بشریت رفع کند هرچند بشر به وسیله گناهانی که کرده و خون‌هایی که می‌ریزد، تا حدّی مستحق چنین مؤاخذه است اما خداوند منان از گناهان بشر بگذرد و رحمت خود را بر همه بفرستد.

وی به ایام شهادت امام علی (ع) نیز اشاره کرد و گفت: امیرالمومنین (ع) در همان شب، وصایایی دارد که در نهج البلاغه به روشنی آمده است. یکی از نصایح حضرت، مسئله ایتام است یعنی کسانی که در حقیقت گرسنه هستند.

این مرجع تقلید با ذکر این مطلب که جهان به دو نیمه سیر و گرسنه تقسیم شده است، افزود: امیرمؤمنان در حالی که می‌خواهد آسمانی شود، سفارش ایتام را به ما می‌کند اما در آن شب هم به فرزندانش سفارش می‌کند که با قاتل من عادلانه رفتار کنید. به یک ضربت مرا کشته، به یک ضربت او را بکشید. اینجاست که راوی می‌گوید: «علی قتل فی محراب عبادته، لشدت عدله؛ امیرمؤمنان کشته محراب است اما بخاطر عدل، خدا می‌داند اگر امیرمؤمنان هم مانند دیگران رفتار می‌کرد، این همه دشمن پیدا نمی کرد».

مردی از جنس آبرو
سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران سوابق پرافتخاری مانند حضور در دوران دفاع مقدس به عنوان نیروی تک‌تیرانداز سپاه در اغلب عملیات‌های گسترده، همچون عملیات‌های کربلای ۴ و کربلای ۵، والفجر مقدماتی و والفجر ۸، حضور در کنار شهید طهرانی مقدم در صنعت موشکی و کمک به ارتقای صنایع موشکی را در کارنامه خود دارد.

دوران نوین هوافضای سپاه با سردار حاجی زاده
سردار حاجی زاده پس از دوران حضور موفق خود در صنایع موشکی، این حضور موفق را با انتصاب به سمت فرماندهی نیروی هوافضای سپاه در سال ۸۸ به عنوان نخستین فرمانده این نیرو کامل کرد تا بر روی تقویت توان موشکی و ارتقای برد آن‌ها متمرکز شود. او از ابتدای دوران دفاع مقدس یکی از یاران شهید طهرانی مقدم بود و در دوران آغاز فعالیت‌های موشکی در سپاه به فرماندهی شهید طهرانی مقدم و با این شهید گرانقدر همواره همراه بود.

البته پیشرفت‌های ایران در زمینه پهپادی هم از دیگر فعالیت‌های مهم و تعیین کننده او در سمت فرمانده نیروی هوافضای سپاه بود، به نحوی که با کار قوی اطلاعاتی در تسخیر انواع پهپاد‌های آمریکایی و اسرائیلی و مهندسی معکوس آن‌ها دیگر کار مهم در دوران فرماندهی سردار حاجی زاده اجرایی شده و تاکنون هم ادامه دارد.

سردار حاجی زاده پیام آور فتوح عظیم
عادت داشتیم تا بعد از هر عملیات همواره سردار حاجی زاده را با چهره‌ای خندان و پرغرور با اعلام یک خبر غرورآمیز و یک فتح جدید مشاهده کنیم، دقیقا همانطور که پنجشنبه گذشته با ارائه گزارشی از حمله موشکی به پایگاه آمریکایی عین الاسد در برابر دوربین‌ها حاضر شد و جزئیات این فتح پرغرور که از آن با نام مرحله اول انتقام سخت یاد می‌شود برای همگان تشریح کرد.

اما بامداد چهارشنبه یعنی چند ساعت پس از عملیات انتقام سخت و نابودی بزرگ‌ترین پایگاه آمریکا در عراق به ناگاه انتشار یک خبر تلخ، شیرینی این پیروزی را به تلخی زهر تبدیل کرد. خبر اعلام شده این را می‌گفت که یک فروند هواپیمای بوئینگ ۷۳۷-۸۰۰ خطوط هواپیمایی اوکراین اینترنشنال به شماره پرواز پی‌اس ۷۵۲ در منطقه شهریار در حوالی تهران سقوط کرده است. اما این خبر دشمنان جمهوری اسلامی ایران مانند آمریکا و شخص ترامپ که از این پاسخ و انتقام سخت مایوس شده بود را بسیار خوشحال کرد.

گمانه زنی‌های بسیاری از روز چهارشنبه که این اتفاق رخ داد در فضای کشور مطرح شد، ابتدا علی عابدزاده رئیس سازمان هواپیمایی کشوری با حضور در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری علت این حادثه را نقص فنی اعلام کرد و پس از آن هم برخی گمانه زنی‌هایی مطرح شد که این هواپیما توسط پدافند هوایی مورد اصابت قرارگرفته است، انتشار برخی فیلم‌ها در فضای مجازی این فرضیه را تایید می‌کرد.

 
 
ستاد کل نیروهای مسلح ؛ جزئیات سقوط هواپیما اوکراینی را اعلام کرد
شنبه صبح بود که ستاد کل نیرو‌های مسلح کشورمان با صدور بیانیه ۵ بندی جزئیات این حادثه را اعلام کرد. در بند آخر این اطلاعیه اینطور آمده است؛   ابلاغ گردید تا در اسرع وقت مسئولان مربوطه در سپاه با حضور در رسانه ملی توضیحات مشروحی را به مردم شریف ارائه نمایند.

همان روز سردار حاجی زاده با چهره‌ای محزون و ناراحت حدود ساعت ۱۴ با حضور در یک نشست خبری تلوزیونی با اعلام این خبر جزئیات آن را شرح داد. او در این نشست خبری گفت که بعد از شنیدن این خبر در غرب کشور بودم و پس از اجرای عملیات نظامی علیه پایگاه‌های آمریکایی و زمانی که اطمینان پیدا کردم که این اتفاق افتاده، آرزوی مرگ کردم. ما یک عمر خودمان را پیش مرگ مردم کردیم و امروز هم آبروی مان را با خدا معامله می‌کنیم و در شرایط سخت مقابل دوربین‌ها حاضر می‌شویم.

یک سانحه اما مشابهِ سوانحی در سایر کشورها
این نجابت سردار حاجی زاده که مسئولیت این حادثه را برعهده گرفت تحسین برانگیز بود. چون این خطای سهوی سیستم پدافند هوایی در اشتباه هدف قراردادن هواپیمای مسافربری و تجاری، در حوادث مشابه در کم‌ترین مدت یعنی سه روز پس از حادثه اعلام شد، در حالی که در حوادث مشابه مانند هدف قراردادن به اشتباه هواپیمای جمهوری روسیه با ۲۶۹ نفر در سال ۱۹۸۳ توسط پدافند هوایی شوروی ۱۰ سال بعد در سال ۱۹۹۳ یعنی پس از فروپاشی جمهوری سوسیالیستی شوروی اعلام شد. این اتفاق دوباره در سال ۲۰۱۴ توسط پدافند هوایی روسیه برای سرنگون کردن هواپیمای مالزی با ۲۹۸ نفر رخ داد و پس از ۲ ماه اعلام رسمی شد.

در سال ۲۰۰۱، اما هواپیمای روسیه با موشک پدافند هوایی اوکراین هدف قرار گرفته بود و در آن حادثه ۷۸ نفر نیز به کام مرگ رفتند و نتایج آن ۸ روز بعد اعلام شد. اما حادثه‌ای که اشتباه نیروی پدافندی ایران موجب آن شد تنها در ۳ روز اعلام شد و نیروی هوافضای سپاه مسئولیت آن را برعهده گرفت.

بررسی حوادث مشابه در جهان نشان می‌دهد که ایران در قبال جان انسان‌ها متعهد است و همواره بر حفظ جان آن‌ها تلاش دارد.  

امیرالمومنین (ع) پس از شهادت مالک اشتر بسیار محزون شدند. نقل است که پس از شنیدن خبر شهادت خطاب به مالک فرمودند: مرگ تو جهانی را محزون و جهانی را خوشحال کرد.

پس از رسیدن خبر شهادت مالک اشتر به امیرمومنان امام علی (ع) ایشان بسیار محزون شدند. در حکمت ۴۴۳ کتاب شریف نهج البلاغه آمده است: «و آن حضرت هنگامی که خبر مرگ مالک اشتر (رحمه الله) به او رسید، فرمود: مالک، مالک چه بود! به خدا سوگند، اگر کوه بود کوهی بلند و بی‌همتا بود و اگر صخره بود صخرهای سخت بود که هیچ ستوری بر آن برنمی‌آمد و هیچ مرغی به اوج آن نمی‌رسید… فراق ابدی او، پاره ای از وجودم را قطع کرد.»

همچنین در جلد پانزدهم از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید از قول حضرت درباره مالک آمده است: «خدا رحمت کند مالک را، او برایم چنان بود که من برای رسول خدا صلی الله علیه و آله بودم.»

مالک اشتر نخعی از سرداران رشید اسلام و از سرسپرده‌ترین یاران امیرالمومنین بود که ولایتمداری او شهره تاریخ است. سردار سلحشور اسلام آنقدر در پذیرش ولایت و سرسختی نسبت به دشمنان ولایت (اسلام) استوار بود که حضرت درباره او در نامه‌ای به محمدبن ابی‌بکر نوشت: «… مردی را که به ولایت و حکمرانی مصر فرستاده بودم (مالک اشتر) مردی بود که خیرخواه ما و نسبت به دشمنانمان قاطع و سرسخت بود. خدای رحمتش کند که روزگارش را به پایان رساند و به دیدار حق شتافت. ما از او راضی هستیم. خداوند از او راضی باشد و ثواب دو چندان به او بدهد.» (به نقل از شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۶)

حضرت همچنین درباره او خطاب به دیگران فرموده بود که ای کاش در میان شما دو نفر و بلکه یک نفر مثل او داشتم و این نشان از جایگاه والای مالک اشتر دارد. در روایت دیگری نقل است که وقتی خبر شهادت مالک به حضرت (ع) رسید، ایشان بسیار محزون و متاسف شد و خطاب به روح مالک فرمود: «که مرگ تو جهانی را محزون و و جهانی را خوشحال کرد.»

مرزبانی مالک اشتر

اعتماد امیرالمومنین به مالک اشتر و سرسپردگی او آنچنان زیاد بود که حضرت همیشه در مواقع بحرانی و حساس‌ترین برهه‌ها مالک را به میدان می‌فرستاد. در این باره سندی در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید وجود دارد: «امام پس از ماجرای حکمیت در جنگ صفّین، در نامه‌ای خطاب به مالک اشتر نوشت: «انّک ممّن استظهر به علی اقامة الدّین… تو از کسانی هستی که پشت گرمی من در استوارسازی دین هستند و سرکوبی غرور تبه کاران و نگهبانی مرزهای پر خطر به توست.» شیخ مفید در «الاختصاص» نیز نامه حضرت به مردم مصر را درج کرده است: «یکی از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در ایام خوف و هراس، نمی خوابد و در لحظات دشوارِ مقابله با دشمن، از نبرد روی بر نمی گرداند. کسی که بر تبه کاران فاجر، از شعله‌های آتش، سخت‌تر و سوزان‌تر است؛ یعنی مالک اشتر را. پس گوش به فرمان او باشید و در راه حق از او اطاعت کنید، چرا که او یکی از شمشیرهای برّان الهی است که نه کند می‌شود و نه از اثر می‌افتد…»

مالک اشتر مدام در ماموریت‌های مهمی بود که از طرف حضرت به او محول می‌شد. اینکه حضرت به خطاب به دیگران فرمود که کاش دو نفر مثل مالک را داشتم به دلیل قلت یارانی چون او بود. ماموریت مصر که در نهایت به شهادت مالک انجامید نیز به دلیل فتنه عظیمی بود که در آن دیار اتفاق افتاد که تنها به دست توانای مالک حل می‌شد. فرمانی که حضرت در پی اعزام او به مصر نوشت و اکنون به نام «عهدنامه مالک اشتر» مشهور است از مهم‌ترین منابع درباره آداب حکومت از دیدگاه اسلام است.

در جلد ششم کتاب «جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه» (ترجمه و تحشیه محمود مهدوی دامغانی از کتاب ابن ابی الحدید» آمده است: «ستایش امیر المومنین (ع) در این عهدنامه از مالک اشتر با همه اختصارش به جایی رسیده است که با سخن طولانی هم نمی‌توان به آن رسید: و به جان خودم سوگند که اشتر شایسته این مدح است، دلیر و نیرومند و بخشنده و سالار و بردبار و فصیح و شاعر بود و نرمی و درشتی را با هم داشت. گاه خشم و درشتی درشت بود و گاه نرمی و مدار نرمی می‌کرد.»

پس از اعلام رسیدن خبر شهادت مالک به معاویه او در جمله‌ای مشهور گفت: «علی را دو دست بود یکی در صفین بریده شد و آن عمار بن یاسر بود و دیگری امروز که مالک اشتر است.» (به نقل از ترجمه «اعلام نهج البلاغه» به قلم محمدهادی امینی)

مالک سردار رشیدی بود که که زندگینامه‌ای و طریق سیر و سلوکش نسبت به ولی خود، سرمشق تمامی سرداران رشید اسلام در طول تاریخ شد. سردارانی که با سلحشوری‌های خود و با بذل جان و خون اسلام و مسلمانی را حفظ کردند. طریق سردار سلیمانی‌ها را پرورید. سردارانی که نه تنها زندگی‌شان مانند مالک بود که شهادتشان نیز یادآور شهادت این یار و بال صدیق امیرمومنان امام علی بن ابیطالب (ع) است.