مدرسه علمیه الزهرا س گنبد کاووس

ربعین همزمان با ۲۰ صفر سال ۶۱ هجری قمری به گفته بعضی از تاریخ نگاران روز شهادت اسیران شام و بازماندگان نبرد کربلا است.

اهمیت این روز بر اساس برخی از کتب تاریخی – اسلامی، حضور جابر ابن عبدالله انصاری (صحابی پیامبر اکرم (ص) و راوی حدیث لوح) به عنوان اولین زائر بر سر مزار امام حسین (ع) است.

به اعتقاد شماری از مورخان همچنین در این روز بازماندگان واقعه کربلا نیز بدین سرزمین بازمی گردند و مزار امام حسین (ع) و سایر شهیدان کربلا را زیارت می‌کنند.

زیارت از حرم سید الشهداء در این روز نزد مسلمانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ بسیاری از مسلمانان اهل سنت و تشیع به منظور حضور در ضریح امام حسین (ع) در روز اربعین در ماه محرم و صفر عازم عراق می‌شوند.

مراسم سوگواری اربعین در سال‌های اخیر در صدر فهرست بزرگترین اجتماعات جهان قرار دارد.

میلیون‌ها تن از مسلمانان در این روز از کشورهای مختلف به ویژه ایران، عراق، افغانستان، پاکستان، لبنان و هند بر سر مزار مطهر امام حسین (ع) در کربلا به سوگواری می پردازند.

آمارهای رسمی نشان می دهد که در اربعین سال ۱۴۴۰ هجری قمری نزدیک به ۲۶ میلیون نفر از مسلمانان برای زیارت کربلا عازم عراق شده بودند.

یک زائر اهل پاکستان که با ۹۰ تن از هم وطنان خود با سه دستگاه اتوبوس قصد عزیمت به کربلا را دارد، به خبرنگار ایرنا گفت: ۱۰ روز قبل از کشورش به مشهد عزیمت کرده و پس از زیارت امام رضا (ع) به تهران آمده است تا عازم کربلا شود.

عزاداری زائران کربلا در اربعین دست کمی از سوگواری مسلمانان در سالگرد شهادت امام حسین (ع) در ظهر روز دهم محرم یا عاشورا ندارد.

سیل جمعیت در سالگرد چهلمین روز شهادت نوه پیامبر اسلام چون دریایی خروشان به مرقد آن امام مطهر سرازیر می شوند.

برخی از شیفتگان کربلا که چند سال متوالی در اربعین به زیارت مرقد پیشوای سوم شیعیان شتافته اند، می گویند هر سال که می گذرد شمار جمعیت زائران از کشورهای مختلف افزایش می یابد.

یکی از این زائران به خبرنگار گروه اجتماعی ایرنا می گوید: در سال‌های اخیر از ورود یک جای سیل جمعیت به داخل صحن حرم جلوگیری می شود و جوانان داوطلب از جمعیت تقاضا می‌کنند که به صورت همزمان وارد مرقد نشوند.

شمار زیادی از عاشقان امام حسین (ع) در سالگرد چهلمین روز شهادت آن حضرت با پای پیاده عازم کربلا می‌شوند و هر سال نیز جمعیت راهپیمایان افزایش چشمگیری می‌یابد.

پیاده روی اربعین یکی از مهم ترین آیین های این روز به شمار می رود؛ مسلمانان در روزهای منتهی به اربعین مسیر ۸۰ کیلومتری نجف – کربلا را در ۳ روز می پیمایند.

راهپیمایان اربعین در بین راه از سوی آن دسته از مسلمانانی که نتوانسته اند عازم کربلا شوند، با آب خنک، چای، شیر و غذای نذری پذیرائی می‌شوند.

پذیرایی از راهپیمایان اربعین تنها محدود به ایران نیست و عاشقان حسین (ع) در جای جای مسیر نجف حضور می‌یابند و در برخی از نقاط خستگی را از تن آنان به در می‌کنند.

اربعین از آن پس به عنوان یک شاخص در میان مسلمانان شناخته شد و در چهلمین روز درگذشتگان مسلمانان مراسم عزاداری و ذکر مصیبت برپا می شود.

این آیین به عنوان یکی از مهم ترین نمادهای همبستگی جهان تشیع و همچنین بزرگترین گردهمایی مذهبی در جهان شناخته می‌شود.

ایرنا

امام سجاد ( علیه السلام) به تنهایی گام بر می‏داشت . آدم ‏های زیادی، در رفت و آمد بودند . در راه امام، جمعی از فقیران جذامی نشسته بودند . هرکس که آن‏ها را می‏دید، زود راهش را کج می‏کرد، تا با آن‏ها برخورد نکند . 

جذامی‏ ها، گرفته و غمگین دورتا دور هم جمع شده بودند . آن‏ها خاموش بودند و آن‏قدر فقیر، که نان خالی هم گیرشان نیامده بود . 

مردم می‏گفتند: «با آن‏ها نباید معامله کرد . به آن‏ها نباید چیزی داد . بیماری آن‏ها خطرناک است . 

آن‏ها باید زودتر بمیرند تا مرضشان ریشه‏ کن شود!» 

امام سجاد ( علیه السلام) تا جزامی‏ ها را دید، فکر فرورفت . آن‏ها با چشمهانی غم‏ آلود نگاهش کردند .

امام کمی که رد شد، ایستاد و با خودش گفت: «خداوند متکبران را دوست ندارد!» 

دیگر حرکت نکرد . احساس می‏کرد اگر به آن‏ها محل نگذارد و پای درد دلشان ننشیند، تکبر کرده است .

زود برگشت و به آن‏ها سلام کرد . بعد با خوشرویی کنارشان نشست . آن‏ها با خوشحالی زیاد دور امام نشستند

و با نگاهی پر از شوق به او نگریستند . 

برای آن‏ها باورش سخت ‏بود که مردی کنارشان بنشیند و با آن‏ها حرف بزند . حضرت بعد از کمی صحبت، به 

آن‏ها گفت: من اکنون روزه هستم! 

اما آن‏ها گرسنه بودند و وقت‏ خوردن غذا بود . امام روزه مستحبی داشت و نمی‏توانست در آنجا برایشان غذایی فراهم کند . 

او فوری برخاست و همگی آن‏ها را به خانه‏ی خود دعوت کرد . آن‏ها با شوق زیاد همراهش راه افتادند و به خانه‏ اش رفتند . مردم سر راه از کار امام و دیدن آن‏ها تعجب کرده بودند . 

امام به خدمتکار خود دستور داد غذای لذیذ و زیادی برای آن‏ها آماده کند . غذا که آماده شد، امام ظرف‏ هایپر را یکی یکی جلوی مردان جذامی گذاشت . آن‏ها با لذت و اشتها همه غذاها را خوردند . دقایقی بعدامام یک کیسه کوچک پر از پول آورد . در میان آن‏ها نشست و در مقابل هرکدام مقداری پول گذاشت . 

آن‏ها هیجان زده شدند . امام سجاد ( علیه السلام) با مهربانی از آن‏ها دل‏جویی کرد . بعد از آن‏ها خواست ‏باز هم به خانه ‏اش بروند . 

چندنفر از همسایه‏ ها که با تعجب پشت در خانه‏ ی امام ایستاده بودند، مشغول حرف زدن شدند . 

یکی‏شان گفت: «راستی که‏» علی بن حسین «چه جرئتی دارد؟» 

آن دیگری گفت: «آیا نمی‏داند که آن‏ها بیماران مردنی هستند و هیچ فایده ‏ای ندارند .» 

سومی هم گفت: «خدا به خیر بگذراند . من که از دیدن آن‏ها وحشت می‏کنم!» 

اما امام سجاد ( علیه السلام) به چیزی دیگری می ‏اندیشید . به دل پاک مردهای جذامی که پر از حرف بود،

پر از غصه و پر از مهربانی … 


دیدار آشنا :: اسفند و فروردین 3-1382، شماره 46-45 

_________________________

منبع: فرازهایی برجسته از سیره امامان، ج 2، ص 205 

از اصول کافی، ج 2، ص 12

امام چهارم  بر اساس آیه قرآن، خدا محوری را سر لوحه و فصل الخطاب زندگی خود قرار می‌دهد و در حقیقت زندگی را عین بندگی تفسیر می کند. 

معیار سبک زندگی 

اما نکته قابل توجه این است که در میان این همه تنوع، کدام سبک از زندگی را باید انتخاب کرد؟ سبک زندگی مدرن؟ سبک زندگی ایرانی؟ سبک زندگی غربی؟ سبک زندگی صوفیانه؟ یا…. کدامیک؟

من به عنوان یک مسلمان و یک فرد ایمانی باید ملاک و معیار را در میان متون و آموزه های دینی خود جست و جو کنم. زمانی که به قرآنِ عظیم الشان مراجعه می‌کنم می بینم که قرآن به صراحتِ تمام می فرماید: «هدف از خلقت و آفرینش جن و انس، بندگی است»(ذاریات:56) پیامی که از این آیه دریافت می‌شود این است که هر چه انسان بیشتر خود را در مسیر بندگی قرار دهد، به هدف خلقت نزدیکتر شده است. لذا باید سبکی از زندگی را انتخاب کند، که بندگی خدا در آن اولویت داشته باشد. و چنین سبکی را فقط و فقط در زندگی ائمه اطهار می‌توان یافت که الگو و تجسم بندگی در آن امام سجاد علیه السلام است.

بندگی، فصل الخطاب زندگی امام سجاد علیه السلام  
 
امام باقر (علیه السلام) می فرماید: پدرم هرگز یاد نکرد نعمتی را، مگر آن که برای شکر آن نعمت به سجده افتاد، و آیه‌ای از کتاب خدا که در آن سجده باشد را نخواند ، مگر آن که سجده می‌کرد، و هرگاه حق تعالی از او بدی دفع می‌کرد که از آن در بیم بود، یا مکرِ مکر کننده‌ای را از او می‌گردانید، سجده می‌کرد و هرگاه توفیق می‌یافت که میان دو نفر را اصلاح کند، برای شکر آن سجده می‌کرد و اثر سجده در جمیع مواضع سجود آن حضرت بود و به این سبب آن حضرت را «سجّاد» می گفتند.(منتهی الآمال، ج2) این روایت گویای این نکته است که بندگی در طول زندگی، فصل الخطاب است و همه امور باید به آن پایان پذیرد. به همین دلیل است که لحظه‌ای از شکرگزاری غفلت نمی کند و کارها را با آن زینت می بخشد.    
 

ادامه »

تاسوعا وعاشواری حسینی ازمهم‌‌ترین روزهای تاریخ اسلام برایشیعیان است. به ویژه روز عاشورا که در آن امویان لحظات سختی را برای پسر رسول خدا(ص) رقم زدند. حسین (ع) در این روز همراه بایارانش تمام زندگی خود را فدای خدا و دینش کردند و اسلام را با خون خود زنده نگه داشتند.

روزهای 9 و 10 محرم که به تاسوعا و عاشورا معروف‌اند سرشار از حوادث گونان و تلخ برای خاندان امام حسین(ع) بوده است. که در زیر به این حوادث می‌پردازیم.

۹ محرم

رویدادها:

- روز تاسوعای حسینی (۶۱ ق)

عبیدالله بن زیاد که از مصالحه امام حسین با عمر بن سعد، ناخرسند بود، نامه ای به این مضمون برای عمر بن سعد فرستاد: من تو را برای اصلاح میان خود و حسین نفرستادم. اکنون به محض رسیدن نامه اگر حسین به پیشنهاد ما توجه نکرد بر او حمله کن، او و یارانش را به قتل برسان و پس از کشتن، آنان را مثله نما.

ادامه »

 روز تاسوعا و عاشورا  آداب و فضیلت های خاص خود را دارد که شامل دعا کردن و نماز خواندن ها می شود. خوشا به حال کسی که این دو روز را در سرزمین کربلا باشد. در اسلام روزهای خاص که از جهتی مهم می باشد کم نیست روزهایی مانند عید قربان، عید غدیر و … که از روزهای مهم در اسلام روز تاسوعا و عاشورا می باشد.

این روزها برای خود آداب و فضیلت هایی دارد که جزو مستحبات می باشد و مسلمانان با رعایت آن به ثواب آن می رسند و در برخی هم به کراماتی در این دنیا می رسند.از آداب این روزها نذری دادن، برپایی مجالس عزای امام حسین(ع) و … می باشد که در اینجا به برخی از این فضیلت ها و آداب اشاره می کنیم.

اعمال و مستحبات روز تاسوعا

1- اگر كسى را توفيق شامل حال شود در اين شب در كربلا باشد و زيارت امام حسين عليه السلام كند و بيتوته نزد آن جناب نمايد تا صبح خدا او را محشور فرمايد آلوده به خون امام حسين عليه السلام در جمله شهدا با آن حضرت.

2-روز دهم روز شهادت ابو عبد الله الحسين عليه السلام و روز مصيبت و حزن ائمه اطهار عليهم السلام و شيعيان ايشان است و شايسته است كه شيعيان در اين روز مشغول كارى از كارهاى دنيا نگردند و از براى خانه خود چيزى ذخيره نكنند و مشغول گريه و نوحه و مصيبت باشند

صفحات: 1· 2