مدرسه علمیه الزهرا س گنبد کاووس

 جشن‌هاي پيروزي انقلاب اسلامي در حالي همه ساله با مشاركت عمومي مردم، ارگان‌ها و نهادهاي مختلف كشور برگزار مي‌شود كه نقطه اوج اين مراسم روز 22 بهمن و راهپيمايي بزرگ مردمي در اين روز است. روزي كه اقشار مختلف مردم با حضور يكپارچه خود در ميعادگاه‌هاي برگزاري اين راهپيمايي، بار ديگر يك آري بزرگ به جمهوري اسلامي ايران مي‌گويند. نظامي كه در طول 39 سال گذشته همواره با هجمه‌هاي مختلف از جانب دشمنان خود مواجه بوده، دشمناني كه در اين مسير از هيچ كوششي براي زمينگير كردن اين نظام فروگذار نكردند. اين سنگ‌اندازي و دشمني‌ها همزمان با برگزاري راهپيمايي سراسري 22 بهمن شكل و شمايلي جدي‌تر به خود مي‌گيرد، چراكه دشمنان به خوبي اين نكته را درك كرده‌اند كه يكي از محورهاي قدرت‌آفرين براي جمهوري اسلامي ايران، همين مشاركت عمومي در بزنگاه‌هايي است كه اثبات‌كننده وجود حمايت مردمي از نظام است. 

   حضور در كلام بزرگان

اما در واكاوي علت حضور پرشور سالانه مردم در راهپيمايي 22 بهمن تنها به گفته‌اي از امام راحل بسنده مي‌كنيم. امام خمينى قدس سره مى‏فرمايد: «تذكر به «ايام‌الله‏» كه خداوند متعال به آن امر فرموده است، انسان‌ساز است. قضايايى كه در ايام‌الله رخ داده است، براى تاريخ و انسان‏ها در طول تاريخ آموزنده و بيدار‌كننده است. حوادث بزرگ تاريخ كه قرآن مجيد هم از بعضى از آنها ياد كرده است، سرمشقى پربركت ‏براى ساختن جامعه‌ها و اشخاص و جامعه عصر ما كه عصر انقلاب است و در كشور ايران كه كشور انقلاب و شاهد بسيارى از حوادث بزرگ كه بايد آنها را ايام‌الله محسوب كنيم و به ذكر آنها و تذكر آن ايام بپردازيم كه براى ملت قهرمان و مجاهدان سلحشور، درس انقلاب است‏.»

حال همه دنيا به ايران چشم دوخته‌اند تا ببينند كه پس از گذشتگذت 39 سال از انقلاب و درست در روزهايي كه دشمنان كشور مي‌خواهند ايران را زانوزده تصوير كنند، مردم ايران چه عكس‌العملي از خود نشان مي‌دهند. بي‌شك اين حضور نه فقط براي تجديد بيعت با آرمان‌هاي انقلاب است، بلكه حركتي است براي دفاع از دستاوردهاي مهم انقلاب كه اين روزها چشم طمع بسياري از دشمنان به دنبال آن است. 

از سوي ديگر راهپيمايي عظيم 22 بهمن، زماني است براي لبيك گفتن به نداي رهبر معظم انقلاب و اثبات آنكه ايرانيان زير بار حرف زور نمي‌روند و پاسخ تحقيركنندگان را با ضربه سهمگين خود خواهند داد. اين درست نكته‌اي بود كه رهبر معظم انقلاب در جريان ديدار سال گذشته خود با كاركنان نيروي هوايي به آن اشاره كردند و فرمودند: «ملت ايران در روز ۲۲ بهمن نشان خواهد داد كه زير بار حرف زور نمي‌رود و پاسخ هر تحقير‌كننده‌اي را نيز با ضربه متقابل خواهد داد.»

با برداشت از سایت خبری فردانیوز.

اغلب، اوایل ازدواج و یا دوران نامزدی به دلیل داشتن احساسات عمیق ِ همسران نسبت به هم نام همسر با اسامی دلنشین و عاشقانه ذخیره می شود. اما چقدر این نام در گوشی همسر به همین شکل باقی می ماند؟ آیا مثلا 10 سال پس از ازدواج هم نام همسر در گوشی طرف مقابل نامی عاشقانه و عاطفی است؟

جایی می خواندم خانمها زمان آشنایی نام مرد مورد علاقه شان را با نام"مرد رویاها” ذخیره می کنند، زمان نامزدی"عشقم” زمان ازدواج"هم نفسم"1 ماه پس از ازدواج “جان دلم” 2 ماه پس از آن"سایه سرم” 1 سال پس از ازدواج"آقابالاسر"3 سال پس از ازدواج” غول” و 5 سال پس از آن از کلماتی چون “بی چشم و رو” یا از این نوع اسامی استفاده می کنند.
و البته در خصوص آقایان هم نوشته بود :وقتی تازه ازدواج کرده اند “عشق من و زندگی من ” 1 سال پس از ازدواج “همسر من ” 5 سال پس از ازدواج “منزل” 10 سال پس از آن"هیتلر” و یک عمر پس از دعواهای جانانه می نویسند"شماره اشتباهی".
هر چند این نوع قضاوت طنز به نظر می آید اما پس از پرس و جو از بعضیها به این نتیجه رسیدیم که با حقیقتی نه چندان طنز مواجهیم. 
چنانکه خانمی که 17 سال از ازدواج اش می گذرد در همین خصوص به خبرنگار ما می گوید: همسرم نام مرا با اسم و فامیلم در گوشی اش ذخیره کرده چون می خواهد اگر زنگ زدم و دوست دخترهایش اسم مرا روی گوشی دیدند متوجه نشوند که همسرش به او زنگ زده!
وی اظهار می دارد: توجیه خودش این است که گوشی اش دست همه می افتد و او نمی خواهد کسی متوجه شود چه کسی با او تماس می گیرد!
به گفته او خانمها در این زمینه وفادار ترند و از این که کسی بفهمد شوهرشان با آنها تماس گرفته واهمه ای ندارند.
مای لاو بنی

در مقابل “بنیامین” که حدود 2 سال است در دوران عقد به سر می برد می گوید: نام همسرم را با اسم” لیلی عشقه” ذخیره کرده ام چون نشان دهنده میزان عشق و علاقه من به همسرم هست.
او می گوید: این که چند سال آینده هم با همین اسم در گوشی ذخیره داشته باشم یا نه بستگی دارد به این که چقدر عشق ما دوام بیاورد.
بنیامین یادآور می شود که همسرش هم نام او را با اسم “مای لاو بنی” در گوشی اش ذخیره کرده است.
یکی دیگر از آقایان که نمی خواهد نامش عنوان شود می گوید نام همسرش را در گوشی اش با اسم"عشق من نازنینم” ذخیره کرده است. 
وی معتقد است این اسم در بر گیرنده تمام ویژگیهای همسرش است و بیانگر میزان علاقه او به خانم خانه.
اما خانم"ب” اظهار می دارد: همسرم شماره مرا بدون اسم در گوشی اش ذخیره کرده چون یک بار که گوشی اش گم شده هر چه فکر کرده یادش نیامده شماره من چند بوده بنابراین گوشی جدید که خریده فقط شماره را ذخیره کرده تا بدین ترتیب شماره تلفنم را حفظ کند.
خانمی

ستاره هم می گوید: شوهرم نام مرا با اسم"خانمی” در گوشی اش سیو کرده است . 
او ادامه می دهد: شوهرم با همین نام مرا در خانه صدا می کند و دلش می خواهد اگر کنار دوستانش بود و به او تلفن زدم کسی نام مرا یاد نگیرد.
ولی آقای “کریمان” معتقد است مردی که نام همسرش را به اسمی غیر از نام خودش در گوشی اش ذخیره می کند به همسرش به چشم یک جسم نگاه می کند و برای او شخصیت قایل نشده.
وی اعتقاد دارد مثلا کسی که نام همسراش را با اسم “منزل” ذخیره می کند شخصیت اجتماعی همسرش را پایین آورده و از آن دسته مردهایی است که نمی خواهد زنش در زندگی حرفی برای گفتن داشته باشد . 
مردها از زنها محتاط تر هستند

دکتر علی رضا محسنی تبریزی روانشناس و جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران در همین خصوص می گوید : هر چند که این موضوع نیازمند تحقیق و تفحص دقیق و جامعه آماری است اما به طور کلی می توان حدس زد که مردها از زنها محتاط تر هستند و به دلیل ارتباطات اجتماعی گسترده تر احتمالا چیزهای بیشتری برای پنهان کردن دارند .
وی می گوید: افراد با توجه به نقشی که در جامعه ایفا می کنند ، پنهان کار می شوند اما با این همه نباید همه را با یک چوب راند چرا که ما در مقابل افراد ولنگار افراد صدیق هم داریم و این که کسی چگونه نام همسرش را در گوشی اش ذخیره می کند بستگی به تیپ شخصیتی فرد و میزان رضایت زوجین از زندگی زناشویی دارد.
دکتر قرایی مقدم جامعه شناس و آسیب شناس اجتماعی هم در همین خصوص می گوید: از آنجایی که اوایل زندگی روابط عاشقانه است طبیعی است که نام همسران در گوشیها با اسامی عاطفی ذخیره شود زیرا در دوران نامزدی و اوایل زندگی هر دو نفر رویایی فکر می کنند.اما وقتی مدتی از زندگی زناشویی می گذرد تازه متوجه می شوند همه چیز هم رویایی نیست.
به گفته وی این که روابط عاشقانه و عاطفی باقی بماند یا نه بستگی دارد به این که چقدر در طول زندگی به هم اعتماد داشته باشند و چقدر پیوندهای معنوی آنها پر رنگ باشد.

وی اعتقاد دارد در حال حاضر نسبت به گذشته معنویات و هنجارها و ارزشهای اخلاقی ، دینی و سنتی کم رنگ شده و در نتیجه اعتمادها رنگ باخته. این در حالی است که در گذشته زن و شوهر بیشتر زمان روز را در کنار هم می گذراندند و در کنار هم به کار دامداری یا کشاورزی می پرداختند و از حال هم با خبر بودند اما حالا وقتی مرد صبح زود از خانه خارج می شود و آخر شب به خانه بر می گردد دیگر آنقدر خسته است که توانایی برقراری رابطه عاطفی با همسرش را ندارد. همین دور شدنها پیوندهای معنوی درون خانواده را ضعیف کرده است.

منبع:قدس انلاین

روایت شده است در کوهی از لبنان، زاهدی به دور از مردم در غاری می زیست و همواره روزها را روزه می داشت و هرشب برای او گرده نانی می رسید که نیمی از آن را به هنگام گشودن روزه می خورد و و با نیمی دیگر به هنگام سحر، سحری می خورد.  و این حال روزگاری دراز پایید و مرد از کوه به زیر نیامد، تا این که در شبی از شب ها، نان از او قطع شد و گرسنگی شدت یافت و خواب را از چشم زاهد گرفت. پس نماز مغرب و عشاء را به جای آورد و آن شب را در امید خوردنی که گرسنگی بدان دفع کند، بیدار ماند اما غذایی نرسید.

در پایین آن کوه روستایی بود که ساکنان آن بر دین عیسی بودند و هنگامی که بامدادان زاهد به نزد آنان رفت و از پیرمردی خوردنی طلب کرد، پیرمرد دوقرص نان جوین به او داد. زاهد دوقرص نان را گرفت و به سوی کوه روانه شد. در خانه آن پیرمرد، سگی لاغر بود که به بیماری گری مبتلا بود که به زاهد درآویخت و بر او پارس کرد و به جامه او آویزان شد.

مرد زاهد یکی از آن دونان را به سگ داد تا از او دست بردارد، سگ نان را خورد و بار دیگر به زاهد در آویخت و عوعو کرد و زوزه کشید. زاهد آن نان دیگر را نیز جلوی سگ انداخت. سگ نان را خورد و برای سومین بار به زاهد درآویخت و زوزه خود را بلندتر کرد و جامه او را به دندان گرفت و پاره کرد.

زاهد گفت : سبحان الله من سگی بی حیاتر از توندیده ام. صاحب تو دو نان بیشتر به من نداده است و تو هردو را از من گرفتی. این زوزه و عوعو و جامه دریدنت برای چیست؟

آنگاه پروردگار سگ را به سخن درآورد و سگ گفت: من بی حیا نیستم. بدان که من در خانه این مسیحی پرورده شده  ام و گوسفندانش را نگهبانی می کنم، خانه اش را پاس می دارم وبه لقمه نانی یا پاره استخوانی که به من می دهد، قناعت می کنم. چه بسیار زمانی که مرا از یاد می برند و روزها گرسنه می مانم و گاه او برای خود نیز چیزی نمی یابد. با این همه خانه اش را رها نمی کنم . از آن زمان که خود را شناخته ام به در خانه بیگانه ای نرفته ام. شیوه من همواره این بوده است که اگر غذایی یافته ام شکر کرده ام وگر نه شکیبا و صبور بوده ام اما تو همین که یک شب قرص نانت قطع شد، بردبار نبودی و صبر از کف دادی و چنان شد که از در خانه روزی دهنده بندگان به خانه مردی مسیحی آمدی. از پروردگار وحبیب خویش روی برتافتی و با دشمن ریاکارش درساختی. حالا بگو من بی حیایم یاتو؟

زاهد وقتی که این سخن را شنید، به دو دست خویش به سر کوفت و بیهوش به زمین افتاد.

• منبع:کشکول شیخ بهایی.قم.ترجمه محمد مهدی سازندگی. ص70

​ثبت نام سال تحصیلی 97-98 اغاز گردید:

زمان ثبت نام از3الی 30بهمن ماه

جهت اطلاعات بیشتر به ادرس زیرمراجعه فرمایید.

گنبد کوی اندیشه لاله 4 مدرسه علمیه الزهرا(س)

شماره تماس:33387001

و33387002

ولادت با سعادت پیامبر نور و رحمت حضرت عیسی(ع)و فرا رسدن سال نو مسیحی را به همه-به خصوص به هموطنان عزیز مسیحی در سراسر جهان-تبریک عرض می کنم.

معجزه یک تولد
حضرت عیسی بن مریم(ع) یکی از پیامبران اولوالعزم است که هم تولد و هم زندگی و هم پایان کار او، همراه با معجزه بوده است. او با اراده خداوند، بدون داشتن پدر، از مادری پاکدامن و موحد به نام مریم به دنیا آمد.

خلقت عیسی(ع) برخلاف سنت جاری در بشر است؛ چراکه هر فرزندی دارای پدر و مادر است، ولی او بدون پدر به دنیا آمد. همین مسئله باعث شد که از این شگفتی و معجزه بپندارند که او مخلوق نیست. اما قرآن بر این پندار خط بطلان کشیده و فرموده است:

«إِنَّ مَثَلَ عِیسَی کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ کُن فَیَکُونُ؛ آفرینش عیسی برای خداوند چون آفرینش آدم است که او را از خاک آفرید. سپس به او گفت: موجود شو! بی درنگ موجود شد».[آل عمران: 59.]

مسیحیان می گفتند: عیسی پسر خداست، یا می گفتند: عیسی خداست، و یا می گفتند: یکی از اقانیم ثلاثه است؛ اما قرآن کریم که خود معجزه بزرگ الهی است، با استدلالی ساده و درخور فهم و در عین حال قوی و استوار، عیسی(ع) را با آدم مقایسه کرده، تا شاید مسیحیان اندیشمند بیدار شوند و با این مقایسه، حکم کنند که اگر پدر نداشتن موجب خدا بودن یا فرزند خدا بودن است، نداشتن پدر و مادر که امتیازی بزرگ تر است، به طریق اولی، موجب خدا بودن یا فرزند خدا بودن آدم است. در حالی که تاکنون، هیچ کس آدم را خدا یا فرزند خدا ندانسته است.[احمد بهشتی، عیسی پیام آور اسلام، تهران، اطلاعات، 1373، ص 325.]

معجزه های آن حضرت در اول زندگی اش بسیار بوده است. مانند: تکلم در دوران نوزادی، شفا دادن افراد نابینا و بیمار، زنده کردن مردگان و سایر موارد که همه به فرمان و اراده خداوند به وقوع می پیوسته است.

http://www.hawzah.net