جایگاه پرستار و حرفه پرستاری در تأمین و حفظ سلامت جامعه، جایگاهی ممتاز و طراز اول است.
شغل و حرفه سخت و با اهمیت پرستاران در نزد خداوند، پاداش و ارزش والایی دارد و آنان باید قدر کار خود را بدانند.
پرستار، فرشته رحمت برای بیمار است.
پرستاری، در کنار طبابت و هم وزن طبابت است.
پنجم جمادی الاولی، سالروز ولادت شیرزن صحرای کربلا، زینب کبراست. او که توانست با پیام رسانیِ شایسته، از بازماندگان حادثه جان سوز عاشورا نیز به نیکویی پرستاری کند و لقبِ «بزرگ پرستار همیشه تاریخ» را زیبنده خود کند. این روز مبارک، از سال ها پیش، «روز پرستار» نامیده شده است. او که با دستان نوازشگر و قلب مهربان خود، درد بیمار را تسکین می بخشد و به او نوید حیاتی دوباره می دهد. باید قدر او را دانست و به او و حرفه مقدسّش احترام گذاشت؛ چنان که مقام معظم رهبری می فرماید: «به نظر من، همه مردم ما و همه کسانی که به سرنوشت بیماران و به سلامت کشور اهمیت می دهند، بایستی به قشر پرستار توجه و محبت و اهمیت نشان بدهند؛ چه مسئولان، چه آحاد مردم».
پرستار، عجب واژه آشنایی است. کلمه ای که ناخودآگاه هر شنونده ای را به یاد آرامش پس از توفان، و به یاد شخصی می اندازد که در لحظات سختی، ناراحتی و ساعتی که به کمک نیاز داریم، یاری رسان ماست. انسان های بی ادعایی که به معنای واقعی کلمه، خالصانه کار می کنند و تمام تلاش خود را معطوف می سازند تا بیماران، دوران نقاهت خود را به آرامی سپری کنند.
این واژه، آدمی را به یاد مفاهیم دیگری هم می اندازد. یاد شب بیداری و یاد مردان و زنان سپیدپوشی که لحظه ای لبخند از سیمایشان دور نمی شود.
پرستاری، از آغازین لحظات طلوع اسلام، به صورت حرفه ای مقدّس مطرح بوده است. تاریخ اسلام از پرستارانی چون ام سَلَمه، رَبیع، ام سَنان، لیلا غفاری و در رأس همه آنها، حضرت فاطمه علیهاالسلام و حضرت زینب علیهاالسلام نام می بَرَد. اینان با کمال اخلاص و حفظ حریم عفاف و نجابت، به بیمارداری و معالجه مجروحان می پرداختند. حضرت زینب علیهاالسلام ، آن وارث معدن عاطفه و شجاعت فاطمی، مقام پرستار را در دشت نینوا چنان اعتبار بخشید که امروز، روز پرستار، به زادروز آن بانوی بزرگ، شکوه و عظمت یافته است.
صفحات: 1· 2
پنجم جمادی الاولی روز ولادت باسعادت بانوی قهرمان کربلا، پرچم دار نهضت پس از شهادت حسین علیه السلام، حضرت زینب کبری سلام الله علیها است. این روز را روز پرستار می نامند و علت نام گذاری این روز به نام «روز پرستار» این است که حضرت زینب پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین علیه السلام و دیگر بیماران و مصیبت زدگان اهل بیت را برعهده داشت، و ضمن این که رسالت مهم نگهداری و تبلیغ از نهضت حسینی را به خوبی انجام داد، از پرستاری بیمار کربلا نیز با تحمل آن همه سختی ها و ناملایمات، آنی فروگذار نبود و تا آخرین رمق، دین خود را به مکتب و رهبرش ادا کرد. درود بی پایان خداوند بر این بزرگ بانوی اسلام باد. نکته ای که لازم است به آن اشاره کنیم این است که: حیف است زینب را پرستار بیمار بخوانند زیرا پرستاری از بیمار یکی از کوچک ترین مسؤولیت های زینب(س) بود، و هر چند پرستاری وظیفه سنگین و ارزشمندی است و پرستار متعهد باید با صبر و حوصله، تحمل هر نوع ناملایمات برای انجام خدمتش بنماید و چنین کاری از عهده هر کس برنمی آید ولی با این حال مقام زینب، آن قدر والا و عظیم است که او را پرستار نهضت و انقلاب حسینی باید بنامیم، زیرا این پرستاری به مراتب مهم تر و سرنوشت سازتر از پرستاری بیمار بود. زینب(س) نقش نگهداری از قیام خون بار حسینی را بر عهده داشت که قطعا اگر او این بار را بر دوش نمی گرفت، خون حسین(ع) پایمال می شدو بسیار دشوار بود که نهضت ابی عبد الله علیه السلام به مردم اعلام و ابلاغ گردد و شاید بدون اسارت خاندان رسول الله و پیش تازی زینب کبرا(س) در رسوا نمودن هیئت حاکم، و تبلیغ او از انگیزه قیام برادرش، یزیدیان به هدف پلید خود نائل می آمدند و نام رسول الله(ص) را نه تنها از مناره های مساجد بلکه از تاریخ، پاک و محو می کردند و این بود نیت شوم آنان. و زینب با مجاهدت و قیام شجاعانه خویش در برابر زورگویان و همچنین فریب خوردگان زمانش، آن چنان از قیام حسین دفاع کرد که تا قیام رستاخیز، همانند او نه در مردان و نه در زنان، وجود ندارد و این نام جاودان و مقدس برای همیشه با عظمت و شموخ باید برده شود. زینب در پس آن مصیبت بزرگی که آن چنان بار سنگین پرچم ولایت را بر دوش گرفت و در برابر کفر و زندقه ایستاد و سخنرانی کرد و خطابه خواند و مردم را بیدار کرد و حرکت را در مردگان آغاز نمود که از آن جا حرکت توابین و دیگر حرکت های اسلامی آغاز شد و تا امروز و فردا و فرداها، آثار این حرکت عظیم زینبی، هویدا است و به برکت زینب(س) و قیام مبارکش، هم چنان بیرق های خونین عاشورا به نشانه روز انتقام مظلوم از ظالم، در سراسر جهان افراشته می شود زیرا زینب بود که پیام خونین حسین را به تمام نسل ها و عصرها رساند.[1] در اینجا نتیجه ای که می خواهیم از این مطالب بگیریم این است که علت نامگذاری روز میلاد با سعادت حضرت زینب سلام الله علیها به روز پرستار به خاطر دو وجه است: 1 – تجلیل از مقام شامخ و شخصیت والای حضرت زینب(س) است که با برگزاری این مراسم یادی از این بزرگ بانو می شود و باعث الگو سازی در جامعه می شود. 2 – تقویت روحیه زینب گونه در میان پرستاران و تقدیر و تشکر از زحمات و نقش پرارزش پرستار در جامعه.
[1] . ماهنامه پاسدار اسلام، شماره 212، استاد سید محمد جواد مهری.
حوزه نت
در حالی که عده‌ای بر این نظرند که حوادث تلخ روز‌های اخیر، واکنش مردمی و اعتراضات ناراضیان به افزایش قیمت بنزین بوده، ادله بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد این رویداد‌های تلخ و ناگوار، بخشی از پروژه سرویس‌های اطلاعاتی جبهه غربی، عبری و عربی برای ایجاد فتنه‌ای فراگیر در ایران می‌باشد که ادبیات دشمنان انقلاب اسلامی از آن به عنوان «پروژه ۲۰۲۰» یاد می‌شود.
بر اساس این پروژه افزایش قیمت بنزین نقش شتاب دهنده و کاتالیزور را داشته که می‌توانسته اقشار ضعیف جامعه را درگیر و عنوان اعتراضات را از مسائل سیاسی به مسایل اقتصادی درآورد.
ادله‌هایی که این ادعا را اثبات می‌کند عبارتند از:
۱- هشدار ۲۰ روز پیش مقام معظم رهبری به نیرو‌های مسلح جهت آمادگی نسبت به فتنه
از هشدار صریح مقام معظم رهبری به نیرو‌های حافظ امنیت کشور نسبت به وقوع فتنه چند روزی نگذشته است که طراحان فتنه به بهانه نارضایتی مردم از افزایش قیمت بنزین اقدام به اغتشاشاتی در سراسر کشور نمودند.
فرماندهی معظم کل قوا در هشتم آبان ماه در جمع دانشجویان دانشگاه‌های افسری ارتش با اشاره به اینکه «امنیّت از مهم‌ترین و مؤثّرترین عوامل مورد نیاز یک جامعه است و اگر امنیّت در یک جامعه‌ای نباشد، در آن جامعه هیچ کار درست و مثبتی نمی‌شود انجام داد” در خصوص نقش دشمنان انقلاب اسلامی در ایجاد فتنه و آشوب می‌فرمایند:
«بزرگ‌ترین لطمه‌ای که دشمنان می‌توانند به یک کشوری بزنند، این است که امنیّت آن کشور را سلب کنند. کاری که امروز شما می‌بینید در بعضی از کشور‌های منطقه ما دشمنان شروع کرده‌اند، دارند انجام می‌دهند، امنیّت را از مردمِ آن کشور می‌گیرند؛ عوامل این خباثت‌ها هم شناخته شده‌اند. در دنیا قدرت‌های استکباریِ امروز، بیشتر از همه آمریکا، سرویس‌های اطّلاعاتیِ غربی با پشتوانه پولِ بعضی از کشور‌های مرتجع منطقه دارند آشوب به پا می‌کنند در کشور‌های همسایه ما و نزدیک ما و کشور‌های این منطقه؛ امنیّت را از بین می‌برند؛ این بدترین دشمنی و خطرناک‌ترین کینه‌ورزی علیه یک ملّت است.»
معظم له در پایان فرمایشات خود بر سخت‌تر بودن و بزرگتر بودن فتنه از کشتار در آیات الهی، خطاب به حافظان امنیت کشور فرمودند: «خب اگر فتنه از قتل بدتر است، پس بایستی نیرو‌هایی که حافظ امنیّت هستند آرایش لازم را، نظم لازم را برای مقابله با فتنه هم بگیرند، آمادگی‌های خودشان را برای فتنه هم بایستی حفظ بکنند؛ این آن چیزی است که دستگاه‌ها بایستی به آن توجّه داشته باشند.»
معظم له در سال گذشته نیز از احتمال اینکه دشمن بخواهد زهر خویش به کشور را در سال ۹۸ بریزید، هشدار داده بودند.
۲- اهداف دشمنان انقلاب اسلامی جهت سرگرم سازی ایران به مسائل داخلی
پس از ناکامی بزرگ آمریکا در اجرای برنامه‌های خود جهت جلوگیری از برگزاری جشن چهل سالگی انقلاب اسلامی، طرح دیگری جهت ایجاد بی ثبات سازی در ایران اسلامی می‌باشد. آنچه غربی‌ها را در اجرای این برنامه مصمم‌تر ساخته است، عبارتند از:
۱- شکست‌های نظامی و حیثیتی مکرر آمریکا در سال جاری که در ماجرای پهپاد، آرامکو و جنگ کشتی‌ها رقم خورد.
۲- اثبات پوشالی بودن قدرت دفاعی آمریکا در دفاع از مراکز حساس منطقه
۳- شکست امریکا در جنگ نیابتی سوریه و یمن
۴- ناتوانی غرب از دفاع در برابر قدرت دفاعی ایران
۵- بی تأثیر شدن سیاست فشار حداکثری و تحریم‌های این کشور علیه ایران
۶- کاهش نقش عراق در بلاتأثیر کردن تحریم اقتصادی علیه کشورمان
۷- عدم تضعیف برگ برنده جمهوری اسلامی ایران در منطقه از طریق تضعیف حزب الله لبنان
۸- بازگشت جمهوری اسلامی به نقطه قبل از برجام در مسیر کاهش تعهدات هسته‌ای
۳- قرار دادن ایران در معرض فتنه‌های آنلاین (برخط) یا جنگ‌های نسل چهار
شکست‌های پی درپی آمریکا سبب شد تا این کشور اقدام به طراحی جنگ جدیدی علیه کشورمان نماید که از آن به عنوان جنگ‌های «نسل چهار» یاد می‌شود. جنگی که از عوارض آن قرار دادن کشور‌های مورد هجوم در معرض «فتنه آنلاین» می‌باشد. از آنجا که در این نوع جنگ ها، سه رکن «ناکارآمدی»، «فضای مجازی» و «سمن ها» نقش زیادی دارند، از مدت‌ها پیش سرویس‌های اطلاعاتی غرب، برای اجرای برنامه خود همزمان با اقدام دولت ایران در افزایش قیمت بنزین آماده کرده بود.
طراحان اغتشاشات ایران، با اطلاع دقیق از وضعیت داخل کشور از افزایش قیمت بنزین مطئمن بودند. دو علت اصلی که سبب این اطمینان خاطر می‌شد، عبارتند از:
الف) افزایش مشکلات دولت در ادامه پرداخت یارانه بنزین که در هر لیتر به ۵ هزار تومان رسیده است. در این رابطه سازمان برنامه و بودجه اعلام کرد، دولت سالیانه بیش از ۹۰۰ هزار میلیارد تومان یارانه پنهان پرداخت می‌کند و در ادامه جزئیات این رقم از این حکایت داشت که حدود ۶۰۰ هزار میلیارد تومان آن مربوط به حوزه انرژی، نفت و مشتقات آن است و جالب‌تر آنکه از این حوزه بالغ بر ۲۵۰ هزار میلیارد تومان یارانه به بنزین تعلق می‌گیرد.
ب) روند افزایشی مصرف بنزین که ظرف روز‌های اخیر به حدود ۱۲۰ میلیون لیتر در روز رسید، سبب شد تا جبهه تحریم نسبت به وابستگی کشور به بنزین وارداتی امیدوار شده و تصور نماید که دولت ایران بر سر دوراهی سختی قرار گرفته که یک سوی آن افزایش قیمت بنزین به اندازه‌ای که در کاهش مصرف آن تأثیر محسوسی بگذارد و یا ناگزیر به واردات بنزین مازاد مصرف بر تولید داخلی شود.
افزون بر این، یک سری ملاحظات دیگر هم در این بین وجود داشت که خود آنها عامل تشدیدکننده و تسریع‌کننده در اجرایی شدن این موضوع می‌شد. از جمله این موارد می‌توان به مسئله «قاچاق سوخت» اشاره کرد که یکی از عوامل عمده در اصلاح قیمت‌ها بود.
یارانه‌ای که بابت سوخت و به ویژه بنزین پرداخت می‌شد، سبب شده بود اختلاف قیمت زیادی بین ایران و کشور‌های همسایه ایجاد شود و عاملی باشد برای افزایش قاچاق سوخت و هدر رفت منابع یارانه‌ای که دولت پرداخت می‌کرد.
ایران دومین کشور در جهان است که بنزین ارزان دارد و این در حالی است که در کشور‌های همسایه، مانند ترکیه، پاکستان، آذربایجان، عراق و افغانستان قیمت این کالا چند برابر است و بررسی‌ها نشان می‌دهد، قیمت بنزین در ایران، حداقل فاصله‌ای ۴۸۰۰ تومانی با ارزان‌ترین کشور همسایه دارد. قیمت بنزین در ترکمنستان که ارزان‌ترین بنزین پس از ایران را در میان همسایگان عرضه می‌کند، ۵۸۰۵ تومان است؛ در ترکیه در هر لیتر به ۱۶ هزار و ۶۰۰ تومان، در افغانستان به ۱۰ هزار تومان، در پاکستان به ۸۰۵۰ تومان و در جمهوری آذربایجان در هر لیتر به ۶۳۰۰ تومان می‌رسد. هر چند ۱۰ سال پیش و در قانون هدفمندی یارانه‌ها مصوب شده بود حامل‌های انرژی ۱۰ درصد ارزان‌تر از قیمت تحویل روی کشتی (فوب) در خلیج‌فارس باشد. اجرا نشدن این قانون خودبه‌خود سبب شده بود حاشیه سود برای قاچاقچیان بسیار بالا باشد و لذا افراد سودجو با ترفند‌های گوناگون سوخت را به کشور‌های همسایه قاچاق می‌کردند. «توزیع نامناسب یارانه بین دهک‌ها» عامل بعدی است. طبق آخرین گزارش سازمان برنامه و بودجه دهک بالای درآمدی به دلیل مصرف بیشتر تا ۲۳ برابر بیشتر از سایر دهک‌ها از یارانه بنزین استفاده می‌کنند.
۴- حمایت شتابزده و علنی آمریکا از آشوبگران و تشکیل کارگروه ویژه
دولت آمریکا برای مدیریت اغتشاشات ایران کارگروهی ویژه در این راستا در وزارت خارجه تشکیل داده که ریاست آن به عهده برایان هوک می‌باشد. این کمیته با بودجه‌ای ۲۴۰ میلیون دلاری به کار مشغول شده و مصوبات زیادی در این خصوص داشته که براساس یکی از آنها باید انتخابات در ایران غیرآزاد خوانده شود.
۵- سازماندهی آشوب‌ها بر اساس شواهد میدانی
هماهنگی و همخوانی نوع آشوب‌ها در شهر‌های مختلف حاکی از اجرای برنامه سازماندهی شده می‌باشد که بخشی از علائم آن عبارتند از:
۱. حضور سازماندهی شده عده‌ای با لباس‌های خاص در کلیه تجمعات
۲. تلاش برای کشته سازی
۳. حمله به مراکز نظامی اعم از کلانتری‌ها و پاسگاه‌های نیروی انتظامی و پایگاه ها، حوزه‌ها و نواحی بسیج و سپاه پاسداران و تلاش برای بدست آوردن سلاح که عمده تلفات جانی نیز در همین ارتباط بوده است.
۴. هدفگذاری یکسان و هماهنگ در ایجاد اغتشاش و حمله به مراکز مشخص نظامی، مذهبی، اداری و اقتصادی (حمله به مراکز نظامی، فرمانداری ها، شهرداری ها، حوزه‌های علمیه، فروشگاه‌های زنجیره ای، بانک ها، پمپ بنزین‌ها و … به صورت هماهنگ و سازماندهی شده)
۵. هدایت شعار‌ها به ارکان حاکمیت
۶. منتسب کردن علت گرانی‌ها به رهبری نظام در شبکه‌های اجتماعی
ارزیابی میزان موفقیت دشمن در ایجاد فتنه
اگرچه اغتشاشات اخیر سبب تحمیل هزینه‌های بالایی به کشورمان گردید و متأسفانه عده‌ای از هموطنان نیز جان خود را از دست دادند، اما دشمنان انقلاب اسلامی از ایجاد فتنه‌ای که بتوانند آن را به اوائل سال میلادی کشانده و به اصطلاح پروژه ۲۰۲۰ را اجراء نمایند، بازماندند. بویژه آنکه فضای کشور هنوز انتخاباتی نشده تا از دوقطبی‌های سیاسی و اختلافات میان جریان‌ها و گروه‌ها استفاده کنند. این در حالی است که گرانی گاه این پروژه بر انتخابات پایان سال استوار شده است. پاره‌ای دیگر از علل و عوامل ناکامی غرب در ایجاد فتنه عبارتند از:
۱- ناتوانی آمریکا و غرب در ایجاد آشوب همزمان در کشور‌های عضو جبهه مقاومت بویژه عراق و لبنان که می‌توانست ضمن همپوشانی و تأثیرگذاری متقابل، جمهوری اسلامی را سرگرم بحران داخلی نموده و سرویس‌های اطلاعاتی غرب بتوانند به اهداف خویش در کشور‌های جبهه مقاومت برسند.
۲- ممنوع سازی پیش دستانه فعالیت‌های کمیته فرهنگی سفارت انگلیس که نقش مدیریت فتنه را به عهده داشته است.
۳- آمادگی دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی از وقوع فتنه و امکان بهره برداری دشمنان ملت ایران از آن
۴- هوشمندی قاطبه مردم نسبت به سوء استفاده دشمنان کشور و عدم همراهی با آشوب گران
۵- نقش مقام معظم رهبری در حمایت از تصمیم دولتمردان که به تفکیک مسائل توسط مردم منجر شد. موضوع مهمی که آیت‌الله العظمی جوادی آملی در خصوص آن فرمودند: الآن که یک مشکلی در این جریان پیدا شده، مسئولین یک وظیفه دارند، مردم یک وظیفه دارند، اما در خصوص دشمن مشترک هر دو یک وظیفه ویژه دارند. مسئولان ما واقعاً، شرعاً و عقلاً موظف هستند که امور را ارزیابی کنند، دقیق بفهمند که فعلاً مصلحت مملکت چیست؟ و اگر در این خصوص کوتاهی یا اشتباهی کنند واقعاً شرعاً ضامن هستند، این وظیفه آنهاست. وظیفهای که مردم دارند همان است که دین به ما می گوید: «ادْفَعْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ السَّیئَةَ» به بهترین روش جلوی اشتباهات مسئولان را بگیریم، این وظیفه ماست! آتش زدن و امثال این کارها، جز ایجاد آشوب مشکلی را حل نمیکند.
نکته سوم که باید به آن توجه داشت، که هم مسئولان باید آن را ببینند و هم مردم باید آن را ببینند، این دشمن مشترکی است که برای نابودی نظام صف بسته است، بنابراین وظیفه همه مسئولان این است که عالمانه و محققانه، شب و روز تلاش کنند، از اقتصاددانان مملکت مشورت بگیرند و سؤال کنند، اگر اقدامی صلاح مملکت باشد، یقیناً مردم تشخیص می‌دهند و به انجام آن رضایت می‌دهند. نظام را با تخصص باید حفظ کرد، این به تعبیری از اوجب واجبات است. حفظ نظام از اوجب واجبات است، اگر اقدامی محققانه، عالمانه و همراه با «وَ أَمْرُهُمْ شُورَی» باشد، یک اقدامی خواهد شد که به نفع همه خواهد بود و اعتراض کسی را هم در پی نخواهد داشت.
منبع: سایت بصیرت
عموم مورخان سال ولادت آن حضرت را سال «عام الفیل» (570 میلادی) نوشته‌اند.[1] مشهور بین شیعیان هفدهم ماه ربیع الاول و در بین اهل سنت دوازدهم این ماه به عنوان روز ولادت ایشان مطرح است. طبری مورخ مشهور اهل سنت می‌نویسد:
«از ابن اسحاق روایت شده که پیامبر خدا(ص) در عام الفیل، روز دوشنبه، دوازدهم ربیع الاول تولد یافت».[2]
«رسول خدا(ص) در عام الفیل، دوازدهم ربیع الاول،در سال‌چهلم پادشاهی کسری انوشیروان متولد شد».[3]
علامه مجلسی (ره) در بحارالانوار آورده است:
«شیعیان تقریباً همگی اتفاق دارند که تولد پیامبر(ص) روز جمعه 17ربیع‌الاول بوده است».[4]
نام پدر بزرگوار آن حضرت، «عبدالله» فرزند «عبدالمطلب» و مادر گرامی‌اش آمنه بنت وهب می‌باشد. زندگانی عبدالله با آمنه چندان طولانی نبود چرا که عبدالله دو ماه پیش از میلاد رسول خدا(ص) از دنیا رفت.[5]یعقوبی می‌نویسد:
«عبدالله بنا به نقل مورخان دو ماه پس از ولادت و به نقل بعضی دیگر دو ماه پیش از ولادت آن حضرت در سن 25 سالگی بدرود حیات گفت».[6]
اجداد پیامبر در شهر مکه،از خاندان شریف و بزرگوار محسوب می شدند و مورد احترام اهل مکه بودند. و از مناصب مهمی برخوردار بودند. از این مناصب می‌توان به تولیت و کلید داری کعبه، سقایت (یعنی تهیه آب برای حاجیان) در ایام حج، رفادت (یعنی غذا دادن به حاجیان)، ریاست مکه و پرچم داری و فرماندهی سپاه اشاره کرد.[7]
در روایات متعددی از رسول خدا(ص) نقل شده است که حضرت فرمود:
«من نتیجه دعای پدرم ابراهیم (ع) هستم و همان کسی هستم که عیسی (ع) مژده آمدن او را داده است».[8]
بیهقی در خصوص این جمله پیامبر(ص) که فرمود: «من نتیجه دعای پدرم ابراهیم هستم»، می‌نویسد:
«چون ابراهیم خانه کعبه را بنا کرد، دعا نمود و چند حاجت از خدا خواست از جمله اینکه خدایا: این شهر را در امان قرار بده …»
سپس عرضه داشت:
«رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِکَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ…» (بقره/129)
«پروردگارا بر ایشان پیامبری از میان خودشان برانگیز که آیات تو را بر ایشان بخواند و کتاب و حکمت را به ایشان بیاموزد…»
این دعای ابراهیم مستجاب شد و خداوند پیامبر ما را همان پیامبر قرار داد که او خواسته بود.[9]
مژده آمدن رسول گرامی اسلام توسط حضرت عیسی (ع) در آیه:
«وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُم وَ مُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ»[10]
«و هنگامی که عیسی (ع) پسر مریم گفت: ای فرزندان اسرائیل، من فرستاده خدا به سوی شما هستم… و به فرستاده‌ای که پس از من می‌آید و نام او احمد است، بشارت می‌دهم…»
مورخان و سیره نگاران به وقوع حوادثی مهم در شب میلاد نبی گرامی اسلام اشاره دارند که نشان از اهمیت این ولادت خجسته دارد. در آن شب 14 برج از ایوان کسری فرو ریخت، آتشکده فارس که هزار سال آتش آن افروخته بود خاموش شد.[11] در آن شب، دریاچه ساوه خشکید، موبد بزرگ در خواب دید که شتران تنومند همراه اسب‌های عربی از دجله گذشتند و در سرزمین ایران پراکنده شدند.[12] در روایتی از امام صادق(ع) نیز نقل شده که حضرت فرمود:
«چون رسول خدا تولد یافت کاخ‌های سفید فارس و قصرهای شام (در پرتو نوری که تابید) برای آمنه آشکار شد».[13]
حلیمه سعدیه بانوی بزرگواری است که افتخار دایگی محمد(ص) را بر عهده گرفت. و اندکی پس از ولادت، محمد(ص) را همراه خویش به بادیه و نزد قبیله خویش(بنی سعد) برد. و چون پیامبر اکرم(ص) در خانه حلیمه سبب خیر و برکت در آن خانه شد.[14] حلیمه پیامبر اکرم(ص) را در سال پنجم ولادت به مادرش بازگرداند.[15] بدون شک با ولادتِ خاتم الانبیاء حضرت محمد بن عبدالله(ص) پر برکت ترین مولود بشری پا به عرصه وجود گذاشت.
اخلاق و رفتار پیامبر(ص) از همان دوران کودکی به گونه‌ای بود که مورد توجه همگان قرار گرفت. ابن سعد می‌نویسد:
«پیامبر از لحاظ جوانمردی و اخلاق و آداب معاشرت و گفتگو و بردباری و امانت از همه برتر بود و از هر گونه آزار و دشنام دادن به دور بود. و هرگز مشاهد نشد که خصومتی یا ستیزه‌ای با کسی کند و آن‌چنان خداوند اخلاق پسندیده به آن حضرت عنایت کرده بود که لقب «امین» بر او غلبه یافت و در سراسر مکه به محمدِ امین معروف شد».[16]
پیامبر اکرم(ص) در سن چهل سالگی به پیامبری مبعوث شد[17] و رسالت جهانی خویش را آغاز کرد. 13 سال در مکه به هدایت مردم پرداخت.[18] سپس با فراهم شدن زمینه مناسب پیشرفت اسلام در مدینه، به این شهر مهاجرت کرد. قرآن معجزه جاودان الهی است که در طول 23 سال بر آن حضرت نازل شد. رسول گرامی اسلام سرانجام در سال 11 هجری و در سن 63 سالگی[19]رحلت فرمود.
نویسنده: یدالله حاجی زاده
[1]- بیهقی، احمد بن حسین؛ دلائل النبوه، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، نشر علمی و فرهنگی، 1361، ج1، ص 72.
[2]- طبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الطبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، 1375، ج2، ص 707.
[3]- ابن خلدون، عبدالرحمان؛ الصبر، ترجمه عبدالمحمد آیتی، بی‌جا، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، 1363، چاپ اول، ج1، ص 391.
[4]- مجلسی، محمدباقر؛ بحارالانوار، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1403، ج 15، ص 248.
[5]- آیتی، محمد ابراهیم؛ تاریخ پیامبر اسلام، تهران، نشر دانشگاه تهران، 1366، ص 55.
[6]- یعقوبی، ابن واضح؛ تاریخ یعقوبی، ترجمه محمد ابراهیم آیتی، تهران، نشر علمی و فرهنگی، 1371، ج1، ص 362.
[7]- سبحانی، شیخ جعفر؛ فروغ ابدیت، بی‌جا، دارالتبلیغ اسلامی، 1351، ج1، ص 85.
[8]- ابن سعد، محمد؛ الطبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، فرهنگ و اندیشه، 1374، ج1، ص 138.
[9]- بیهقی، احمد بن حسین؛ پیشین، ص 74-73.
[10]- صف/ آیه6
[11]- ابن هشام، سیرت رسول الله، ترجمه رفیع الدین اسحاق بن محمد همدانی، تهران، خوارزمی، 1361، ج1، ص 144.
[12]- محمد بن جریر طبری، پیشین، ج2، ص 717.
[13]- آیتی، محمدابراهیم، پیشین، ص 56.
[14]- طبری، محمد بن جریر؛ و پیشین، ج2، ص 709-708.
[15]- آیتی، محمدابراهیم؛ پیشین، ص 58.
[16]- ابن سعد، محمد؛ پیشین، ج1، ص 110.
[17]- همان، ص 178.
[18]- دینوری، احمد بن داود؛ اخبار الطوال، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، نی، 1371، چاپ چهارم، ص 201.
[19]- ابن سعد، محمد؛ پیشین، ج3، ص 3.
