مدرسه علمیه الزهرا س گنبد کاووس

امام حسین (ع) به خواهرش حضرت زینب (س) وصیت کرده بود که بعد از شهادت او مراقب زنان و کودکان باشد و خدا می داند که انجام این وصیت چه امر دشواری بوده است ، به خصوص بعد از آن هجوم وحشیانه به خیمه های امام حسین (ع) و آتش زدن آن که موجب پراکنده شدن زنان و کودکان در صحرا شد.

هنگام هجوم دشمن به خیمه ها زنان به حضرت زینب (س) پناه می بردند و خود را در پشت آن حضرت پنهان می کردند کودکان نیز از او یاری می طلبیدند و از ترس ضرب تازیانه ها و عصاها در پشت او مخفی می شدند و حضرت زینب (س) از آنان محافظت می کند و بدن خود را در مقابل ضربه هایی که بر زنان و کودکان زده می شد قرار می داد به گونه ای که پس از مدت کوتاهی براثر ضربه های پی در پی که بر بدن مطهرش خورده بود پشتش سیاه و کبود شد.
بعد از هجوم و آتش زدن خیمه ها توسط دشمن ، حضرت زینب (س) شروع به جستجوی اطفال و زنان نمود و هریک از آنان را به نام صدا می زد و یکی یکی آنها را پیدا می کرد و به همراه زنان و کودکان به دنبال کسانی که پیدا نکرده بود می گشت .
در برخی کتابها می خوانیم :
هنگامی که حضرت زینب (س) شروع به جمع آوری زنان و کودکان نمود ، دو کودک از آنان را نیافت و برای یدا کردن آنها به این طرف و آن طرف می رفت تا اینکه آن دو را درحالی که در آغوش هم به خواب رفته بودند پیدا نمود ، وقتی آنها را حرکت داد متوجه شد براثر ترس و گرسنگی از دنیا رفته اند.

منبع : مرحوم آیت الله سیدمحمد کاظم قزوینی ، زینب کبری (س) من المهد الی الحد ، ترجمه : محمداسکندری ، تهران ، نشر شمیم یاس ، 1388، ص171.