همیشه در یک کلاس درس، بهترین دانشجو کسی است که به آن درس اهمیت می‌دهد، برای فهم آن تلاش می‌کند و در نهایت، اهدافی که برای آن درس در نظر گرفته شده را محقق می‌کند. به چنین دانشجویی نگاه ویژه‌ای می‌شود و اگر قرار بر تقدیر و تشکر باشد، نسبت به او انجام خواهد شد.
روش عزاداری ابی عبدالله علیه‌السلام در هر دوره‌ای دچار دگرگونی و تحول شده است؛ اما یک ملاک را همیشه می‌توان به عنوان شاخص مسیر درست عزاداری در نظر گرفت: حرکت در مسیر امام حسین علیه‌السلام.
شاید دستگاه عزای امام حسین علیه‌السلام وسعت فراوانی داشته باشد، اما یقیناً آن مجلسی که به ندای هل من ناصر امام لبیک می‌گوید و امام را در دست‌یابی به هدفش یاری می‌کند، مجلسی که مانند خود امام به دنبال جهل زدایی است، مجلسی که تنها امویان و جنایت‌هایشان در کربلا را نمی‌بیند، بلکه حماسه امام و مبارزه با جهل مردمان را هم نشان می‌دهد (نک: حماسه حسینی؛ ص 21)، مجلسی که تنها برای گریه نیست، بلکه متحول هم می‌کند، مجلسی که در انتهای آن مخاطبانش علاقه‌مند به خدا و گریزان از گناه می‌شوند، چنین مجلسی منزلتی متفاوت خواهد داشت.
یک هشدار
ادیان و آموزه‌های الاهی همیشه در معرض جعل و تحریف بوده و هستند. عزاداری سالار شهیدان که از شعائر الاهی و آموزه‌های اهل بیت علیهم‌السلام است نیز از این قاعده مستثنا نیست. اصلاً بزرگ‌ترین آفتی که متوجه این سنت است، همین تحریف و انحراف از مسیر حقیقی است.
تحریف عزاداری، تحریف و دست بردن در هدف شهادت امام حسین علیه‌السلام است. همان‌گونه که غُلُو و زیاده‌گویی‌های ناروا، هدف امام را مغشوش می‌کند، کوتاهی و قصور هم دست‌یابی به هدف امام را ناممکن می‌سازد. اکتفا به آمرزش گناهان و پاک‌سازی معنوی و پرداختن به جنایت یزیدیان و در مقابل، غفلت از روشنی بخشی و احیاگری و بُعد حماسی خاطره عاشورا نشان از کوتاهی است. این‌گونه اقدامات، واقعه بزرگ عاشورا را کوچک جلوه می‌دهد و خاک غفلت بر اندیشه‌ها می‌پاشد. (نک: گزیده شهادت نامه امام حسین علیه‌السلام؛ ص 124)
تنها حرکت در مسیر هدف سیدالشهداست که عزاداری را رونق می‌بخشد، بهره می‌رساند، ستمگران را می‌ترساند، تغییر می‌دهد و زمینه را برای حکومت امام موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف آماده می‌کند. این همان خواسته رهبر کبیر انقلاب اسلامی است که در وصیت‌نامه سیاسی ـ الاهی خود از ما خواسته است:
با کمال جِد و عجز از ملت‌های مسلمان مىخواهم که از ائمه اطهار و فرهنگ سیاسى، اجتماعى، اقتصادى، نظامى این بزرگ راهنمایان عالم بشریت بهطور شایسته و به جان و دل و جان‌فشانی و نثار عزیزان پیروى کنند… و از آن جمله مراسم عزادارى ائمه اطهار و به‌ویژه سید مظلومان و سرور شهیدان، حضرت ابى عبدالله الحسین ـ صلوات وافر الهى و انبیا و ملائکة الله و صلحا بر روح بزرگ حماسى او باد ـ هیچ‌گاه غفلت نکنند؛ و بدانند آنچه دستور ائمه علیهم‌السلام براى بزرگداشت این حماسه تاریخى اسلام است و آنچه لعن و نفرین بر ستمگران آل بیت است، تمام فریاد قهرمانانه ملت‌ها است بر سردمداران ستم‌پیشه در طول تاریخ الى الابد.
تبیان
سلام
اللهم صل علی محمد وآل محمد