مدرسه علمیه الزهرا س گنبد کاووس

انقلاب اسلامی مردم ایران در سال ۵۷ به گواهی بسیاری از کارشناسان، نقطه عطفی در تاریخ ایران و جهان به شمار می آید. بیشتر کشورهای جهان در آن روزگار تحت سیطره ی دو قدرت استکباری شرق و غرب قرار داشتند. امت اسلام در رکود و رخوتی قرار داشت که از ابتدای تاریخ وجودی خود تا آن زمان بی سابقه بود.
فرهنگ دنیاگرایی و مادی گری غربی دین و معنویت را از مناسبات اجتماعی بطور کلی خارج کرده بود. ایران زیر سلطه ی محمدرضاشاه پهلوی و با نظارت آمریکایی ها در اختناق حاصل از سرکوبگری سازمان امنیتی مخوف شاه،ساواک،به عنوان جزیره ثبات خاورمیانه تعبیر شد.
بیشتر مبارزان ضدرژیم در تبعید یا زندان های رژیم به سر می بردند.اما آتشی که روح خدا از خرداد ۱۳۴۲ در جانهای مبارزان راه حق افروخته بود، آرام آرام جان گرفت و شعله ور شد و شراره های آن همینه پوشالی اهریمنان را در هم شکست. نفخه رحمانی حضرت حق بیست و دوم بهمن ۱۳۵۷ را به یوم الله مستضعفان و ستمدیدگان جهان تبدیل کرد و رژیم منحوس شاهنشاهی به زباله دان تاریخ سپرده شد.
انقلاب اسلامی حرکتی منحصر در گوشه ای از جهان و تاریخ نبود، بلکه حرکتی بود در راستای رسالت انبیا، آن گونه که معمارکبیرانقلاب حضرت امام خمینی (ره) در این باره فرمودند:”ما درصدد خشکانیدن ریشه های فاسد صهیونیسم، سرمایه داری و کمونیزم در جهان هستیم، ما تصمیم گرفته ایم به لطف و عنایت خداوند بزرگ، نظام هایی را که بر این سه پایه استوار گردیده اند نابود کنیم و نظام اسلام رسول الله را در جهان استکبار ترویج نماییم که دیر یا زود ملت های دربند شاهد آن خواهند بود.”
اکنون نسیم رهایی وزیدن گرفته و موج بیداری بزرگ مستضعفان عالم آغاز شده و نفس های سپاه کفر به شماره افتاده است.این فرهنگ تنها نسخه نجات بشریت از بن بست های موجود جهان امروز به شمار می رود، فرهنگی که ریشه در عاشورای سرخ و انتظار پویا دارد.
حال تاریخ جان تازه ای گرفته است و رهپویان مسیرحق و حقیقت امیدوارتر از هرزمانی برآنند تا پایه های متزلزل نظام استکباری سراسر ظلم و ظلمت ایادی شیطان را در هم شکنند و با رهبری ولایت فقیه زمینه ظهور ولی الله الاعظم حضرت مهدی (عج) را فراهم نمایند.

منبع : خانم ذوبی سرابی , استاد مدرسه علمیه الزهرا (س) گنبدکاووس